De gedichten van VOC-chirurgijn Wouter Schouten
De prachtige flora en fauna die Schouten aantreft, zijn vaak een aanleiding voor het schrijven van een gedicht. Het eiland Ceylon maakt hem lyrisch (pag. 111):
alwaer den mens dan van de strant
treet verder heen door ’t lustig lant,
door ackervelden vol van rijs,
door landen als een paradijs,
door boomden van welrieckent kruit,
door hoven al vol lustich fruit,
door ’t lommerrijck en vrugtbaer hout,
door klaverweijden nadt bedout.
Zo’n rijke natuurbeschrijving staat nooit op zich, maar is altijd een reden om God te prijzen. De natuur biedt dan de argumenten om Gods macht te tonen. Soms lijken zijn gedichten daarom op lofpsalmen.
Nochtans op al ons angstich klagen,
op al het sugten hemelwaert,
alschoon geen hoop noch uitkomst sagen,
desniettemin wij sijn gespaert.
(…)
Hij gaf ons wederom het leven,
benoutheits watervloet verdween,
dies wierden wij tot vreugt gedreven,
’t geijuich drong door de wolcken heen.
Door het vertrouwen op God, heeft hij de ramp overleefd. Opnieuw leidt het vertellen van die ervaring tot een wijze les, namelijk een oproep om als een goed christen te leven. De thema’s die hij in zijn reisverslag beschrijft, waaronder ook de levenswijze van andere volken, geloofsconflicten en veldslagen, krijgen in een gedicht altijd een ethische lading. Wanneer hij ziet dat er volken zijn die beelden van klei aanbidden, keurt hij die gewoonte sterk af. Dan is hij streng in zijn dichtregels (pag. 84):
Ellendigh volck, wat troost kan geveneen beelt van klaij, van hout, van steen?
Eij, waerom ’t monster aengebeen
door menschenhanden t’saemgedreven,
kont gij de Godt van son en maen,
dien Opperheerscher dus versaecken,
kan’t levenloos uw dus vermaecken? vermaecken = kracht geven, sterken
Hoe dus verdoolt, verdoolden Indijaen!
Zijn blik op het ‘ellendigh volck’ dat onwetend is van het bestaan van God, geeft een boeiend tijdsbeeld. Er zijn verschillende passages over zijn ontmoetingen met moslims, boeddhisten en hindoes. Samen met Schouten, die alles beziet vanuit zijn gereformeerde achtergrond, val je van de ene verbazing in de andere. Zijn ontmoetingen met ‘ongelovigen’ vormen, net als de natuurbeschrijvingen, onderwerpen ter lering en vermaak. Met het verpakken van een serieuze boodschap op een aansprekende manier, voldoet hij aan de literaire mode van die tijd. De aandacht van Schouten voor het verpakkingsmateriaal, maken de gedichten ook nu nog zo vol energie, als je ze leest.
Laat een reactie achter