Met de productie van het Nel Benschop-lemma is een groot hiaat in de Nederlandse Poëzie Encyclopedie gedicht. Want Nel Benschop (1912-2005) behoorde met de eveneens orthodox-protestantse Enny IJskes-Kooger (1913-2010) en Co’t Hart (1929) tot de best verkopende Nederlandstalige dichteressen uit de twintigste eeuw, met Nel Benschop als absolute uitschieter.

Van haar debuutbundel Gouddraad uit Vlas verschenen tenminste 64 drukken. Het boek werd minimaal 250.000 keer verkocht (nadat het manuscript door een hele serie uitgeverijen was geweigerd). In totaal werden ruim drie miljoen van haar boeken verkocht – dat althans was de score in 2011. En nog steeds is haar werk gewild: in 2013 verscheen de zoveelste Nel Benschop poëziescheurkalender  en begin 2015 verschijnt een nieuwe bloemlezing uit haar werk bij uitgeverij J.H. Kok (inmiddels een imprint van VBK Media te Utrecht).

Ze bracht miljoenen mensen in contact met poëzie. Haar verkoopsuccessen maakten het haar uitgeverij mogelijk  ook werk van minder verkopende dichters uit te brengen. Ook financierde ze indirect promotieacties voor de héle Nederlandse literatuur (denk aan de Boekenweken) mee.

Toch heeft ze nooit een literaire prijs mogen ontvangen. Slechts enkele literatuurliefhebbers en -kenners (specifiek: Nico Scheepmaker, Hans Werkman en de onvolprezen Marc van Oostendorp) namen haar werk serieus –  terwijl anderen, om wat voor reden ook, haar enkel schoffeerden of ridiculiseerden.

Hoe het ook zij, Nel Benschop schonk ons deze onsterfelijke dichtregels:

Ik draag het paradijs mee in mijn hart,
Het stille heimwee naar verloren dromen    

(uit het gedicht :’Eva’, in Gouddraad uit vlas)

Regels die zó boordevol clichés zitten, dat ze het cliché overstijgen en tot intense poëzie worden. Nel Benschop, vergeet haar niet.

www.nederlandsepoezie.org/dichters/b/benschop.html

© foto: uitgeverij J.H. Kok