Door Ton Harmsen

Neerlandistiek.nl in 2042? Dat zal er heel anders uitzien dan vandaag. De computer heeft dan geen beeldscherm en geen toetsenbord meer, en de schijfopslag zweeft in een satelliet boven de aarde. Toch hoop ik dat er dan veel hetzelfde is gebleven.

In ieder geval de formule van dit blog: een gezonde mengeling van artikelen over uiteenlopende onderwerpen die voor de studie van Nederlandse taal- en letterkunde van belang zijn. Laat honderd bloemen bloeien, laat honderd scholen wedijveren. Het verruimt de blik: wie de woordvolgorde in het Nederlands bestudeert kan zijn voordeel doen met waarnemingen over het Katwijks dialect, en wie Vondel analyseert ook. Elke dag een gedicht te lezen krijgen is een gestage verrijking. Ik hoop ook dat de gevarieerde toon waarop de auteurs over al die dingen spreken niet verandert: naast academisch proza ook af en toe een kwinkslag en naast een briljante gedachte een roekeloze overweging. Er is niets tegen een luchtje van kamergeleerdheid hier en daar, maar de frisse wind van Neerlandistiek.nl moet die mufheid tot in lengte van dagen blijven verdrijven. Dan zal het blog in brede kringen gelezen blijven, en zeker niet alleen door neerlandici: de taal en de literatuur zijn van iedereen, niet alleen van de gediplomeerde onderzoekers.

Wat ik ook hoop is, dat de discussie in het blad toeneemt. De formule van het blog maakt het voor iedereen gemakkelijk te reageren, over principiële kwesties net zo goed als over het kleinste detail. En niet zoals in een gedrukt tijdschrift, in het volgende nummer over drie maanden, maar meteen. Het is enorm inspirerend om commentaar te krijgen van lezers, en een levendige gedachtenuitwisseling is ook de beste manier om nieuwe wegen te vinden en zijpaden over te slaan. De tijd die het kost om met elkaar te discussiëren verdien je dubbel en dwars terug.

En ja, mijn geheime wens is natuurlijk een blad zonder taal- en spelfouten (maar niet ad absurdum: graag pannekoek). Dat druist in tegen de moderne opvattingen van de taalkundigen (“wat drie keer fout is gedaan is geen fout meer”) en van de taalbeheersers (“als de boodschap maar overkomt”), maar net als de literatuur is de taal een instituut dat in stand moet worden gehouden.

Ik spreek tenslotte de vurige wens uit dat over vijfentwintig jaar Neerlandistiek.nl weer nederig en pretentieloos Neder-L heet, en niet in het Engels geschreven wordt maar gewoon in het Latijn. Het zal de bondigheid en de duidelijkheid alleen maar ten goede komen. Annus MMXLII ut vobis felix faustus fortunatusque sit voveo atque exopto!