Mijn vader nam mij mee

Mijn vader nam mij mee, hij zei
je zult het niet herkennen
er staan nu flats
en overal zijn kinderen.
Hij wees me met zijn hand
en ja
het was het weiland
waar ik vroeger speelde
dezelfde benige lucht met vogels
maar tussen het gras
waren nu huizen gegroeid
de bodem was onleesbaar.
Vader, zei ik, zou ik nog
vindbaar zijn onder deze huizen?
Maar hij antwoordde niet,
over zijn wijzende hand
moest ik terug naar vandaag.

Wim Gijsen (1933-1990)

• Wim Gijsen: wikipedia • dbnl • boekenplank
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.