Uit Balans, de nieuwe bundel van Leonard Nolens.

Unster

Bezat je nu maar een balans,
bij voorkeur zo’n fijne Romeinse,
om koudweg je ziel te gaan wegen van top
tot teen, totaal, je doden bijeen
in die op- en neergaande dans

van zo’n balans, de twistende sterfdag
van vader, en later, het doofstomme ziekbed
van moeder, de as van broer Paul
die je schoenen bestuift en de last
van je krimpende kennissenkring, de barst

in het hart van je vriendschap met Frans,
bezat je nu maar zo’n balans –
je blijft op je zestigste blind als de helder
ziende, voortdurend verspringende naald
van geen enkel, geen telbaar getal.

Leonard Nolens (1947)
uit: Balans (2017)

• Leonard Nolens: dbnl • wikipedia • leestafel • nog wat gedichten • interview • recensie
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.