vertellingen en ongelukken gingen altijd samen
in dit land; de koning
ging in zijn hermelijnen mantel naar bed
omringd door hofdienaren
en sliep slecht vanwege het aanhoudende
geroezemoes van stemmen om hem heen;
twee kameniers streden om zijn pantalon
of een page grappen makend over zijn kousen:
het was een land met vreemdsoortig volk.

en toch: hier leefde hij en was gelukkig, onder
het rapalje was hij thuis als onder de elite;
hij kende geen vrede,
groot genoeg om de onafmetelijke
stranden van zijn gevoel te vullen, geen roep
was vlug genoeg om de winden in te halen
– het was een onbegonnen werk
te klagen, en hij klaagde niet.

Hans Lodeizen (1924-1950)

• Hans Lodeizen: wikipedia • dbnl • leestafel • literatuurgeschiedenis • voorgelezen
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.