• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst
Neerlandistiek. Online tijdschrift voor taal- en letterkunde

Neerlandistiek

Online tijdschrift voor taal- en letterkundig onderzoek

  • Over Neerlandistiek
  • Contact
  • Homepage
  • Categorie
    • Neerlandistiek voor de klas
    • Vertelcultuur
    • Naamkunde
  • E-books
  • Neerlandistische weblogs
  • Archief
    • 10 jaar taalcanon
    • 100 jaar Willem Frederik Hermans
  • Jong Neerlandistiek
  • Frisistyk
  • Mondiaal

’t Dialectenbureau (en ik), afl. 11

8 december 2017 door Jan Stroop Reageer

door Jan Stroop

De verhuizing naar de Keizersgracht bracht een ingrijpende verandering met zich mee in ’t koffiegebeuren. Aan de Hoogstraat was dat nauwelijks een ’gebeuren’ geweest: de koffie werd door de conciërge rondgebracht en geserveerd. In ’t nieuwe gebouw werd koffiedrinken een gezamenlijke aangelegenheid. De tweede hal kreeg de functie van ‘koffieruimte’. Twee keer sochtends  verzamelden de medewerkers van de drie afdelingen zich daar. Ze konden hun koffie ophalen aan een doorgeefluik, dat in ’t verleden dienst gedaan had als loket; bedenk onze nieuwe behuizing  Keizersgracht was een voormalig bankgebouw.

Smiddags was er collectieve thee. Één keer maar.  Daar kwamen altijd maar een paar mensen.

Niet iedereen was blij met deze nieuwe praktijk. Je zat daar telkens een beetje geforceerd bij elkaar. Wie zegt er ’t eerste wat? Al gauw ontstond er een soort onderscheid tussen zwijgzamen en praters. Die laatsten hadden ’t over ’t nieuws van de dag. Vooral ’t kiezen van ’t juiste moment om weer naar je werkplek te gaan was een delicate aangelegenheid. Je had toen nog niet die handige afstopper OK, waarmee je je tegenwoordig ongegeneerd  aan een gezelschap kunt onttrekken of een gesprek kunt afkappen.

En dat lastige moment had je twee keer per dag, want er waren twee  koffiepauzes. De eerste was om half 10 en de tweede al om half 11, als je nog nauwelijks bijgekomen was van de eerste. Maar je kon er natuurlijk een overslaan.

Jo kwam er nooit. Ze nam de koffie liever mee naar d’r kamer. Je kon daar trouwens altijd terecht, ook voor je lief en je leed. Mensen op ’t matje roepen kenden we niet. Wel moest ze soms haar ongenoegen over iets kwijt. Dan werd ze boos, of liever dan zei ze dat ze boos was. Dat had op sommigen geen enkel effect. Ab Spaargaren was zo iemand waar Jo d’r boosheid op af gleed. En ze moest nog wel eens boos zijn op Ab, want die was behoorlijk eigengereid en deed vaak dan dingen die niet tot zijn taak behoorden en die hij van Jo dan ook niet mocht doen. Zoals ’t opbellen van nabestaanden van geïnterviewde personen.

Als Ab uit Jo’s kamer kwam, na ’t zoveelste ‘functioneringsgesprek’, was ie niet bedrukt of timide, maar verbaasd, over Jo. “Ik snap niet wat er met Jo aan de hand is. Ze deed zo vreemd, toen ik nog eens zei dat ik ’t deed om ’t wetenschappelijk personeel te ontlasten van zo’n onbelangrijk werkje. “Ik verbied ’t je”, zei ze en ze roffelde tegelijk met d’r vuisten op  ’t bureau”. Dat laatste was blijkbaar haar ultieme poging om haar betoog tot Ab te laten doordringen, toen woorden alleen geen uitwerking bleken te hebben.

Jo had een Renault 16. Dat was in die tijd, de jaren 70, een luxe auto. Ze kon goed rijden, resoluut ook. Dat bleek ons toen ze mijn vrouw en mij mee uitnam voor een tripje  naar Enkhuizen. Ze had dat voorgesteld omdat ze merkte dat wij onze draai nog niet gevonden hadden in de Randstad. Ze vond dat we wel eens een verzetje mochten hebben. Jo was een sociaal voelend persoon, met belangstelling voor ’t wel en wee van haar medewerkers. En ze handelde daar ook naar.

Op 1 juli 1970 kregen we er een medewerker bij, Jaap de Rooij. Hij zou zich gaan bezighouden met onderzoek van vormleer en zinsbouw van de streektalen. Dat laatste was zijn specialisme, want ook zijn proefschrift, ‘Als, of , dat’ (1965) ligt op dat terrein. Ook Jaap de Rooij had net als Jan Berns en ik in Nijmegen gestudeerd.  “”Ik heb de indruk dat met de komst van De Roode de sfeer op Volkstaal enigszins veranderd is”, zei Bart”, nadat  de vier medewerkers van Volkstaal hem in een uitgelaten stemming met z’n verjaardag waren komen feliciteren (B II, 403), maar of hij daarmee op onze joligheid doelde, blijft onduidelijk.

En elk jaar op oudejaarsdag smiddags kwam de oliebollenboot langs varen om in de kantoren aan de gracht oliebollen te verkopen voor een of ander goed doel. Onze portier kocht er wat van en die charitatieve bollen werden dan door ons voor ’t goede doel geconsumeerd, bij de thee, in de koffieruimte. Met velen waren we dan niet, want de meesten hadden vrij genomen.

Delen:

  • Klik om af te drukken (Wordt in een nieuw venster geopend) Print
  • Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend) E-mail
  • Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend) Facebook
  • Klik om te delen op WhatsApp (Wordt in een nieuw venster geopend) WhatsApp
  • Klik om te delen op Telegram (Wordt in een nieuw venster geopend) Telegram
  • Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend) LinkedIn

Vind ik leuk:

Vind-ik-leuk Aan het laden...

Gerelateerd

Categorie: Artikel Tags: Dialectenbureau, dialectologie, geschiedenis dialectologie, geschiedenis van de neerlandistiek, geschiedenis van de taalkunde

Lees Interacties

Laat een reactie achterReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Primaire Sidebar

Gedicht van de dag

D. Hillenius • Wij hebben nog vergeten

men laat Hongaren de zee zien
hijst Hollanders op bergen
beren op fietsen
opoe Moses maakt schilderijen

➔ Lees meer

Bekijk alle gedichten

  • Facebook
  • YouTube

Chris van Geel

Van zomers die wij niet kennen
ritselen de blaren,
in winters die wij niet kennen
sneeuw onhoorbaar valt.

Bron: Uit de hoge boom geschreven, 1967

➔ Bekijk hier alle citaten

Agenda

7 oktober 2025: een cadeautje voor secties Nederlands

7 oktober 2025: een cadeautje voor secties Nederlands

18 juli 2025

➔ Lees meer
19 september 2025: Afscheidscollege Fred Weerman

19 september 2025: Afscheidscollege Fred Weerman

15 juli 2025

➔ Lees meer
1 juli – 15 september 2025: Over de grenzen van het boek

1 juli – 15 september 2025: Over de grenzen van het boek

11 juli 2025

➔ Lees meer
➔ Bekijk alle agendapunten

Neerlandici vandaag

geboortedag
1933 Aad Nuis
sterfdag
1994 Jacob Drewes
➔ Neerlandicikalender

Media

Inclusive Dutch: Between Norm and Variation

Inclusive Dutch: Between Norm and Variation

15 juli 2025 Door Redactie Neerlandistiek 3 Reacties

➔ Lees meer
Hoe je taal maakt en hoe taal je raakt

Hoe je taal maakt en hoe taal je raakt

14 juli 2025 Door Redactie Neerlandistiek Reageer

➔ Lees meer
Marc van Oostendorp over prijs voor Neerlandistiek

Marc van Oostendorp over prijs voor Neerlandistiek

13 juli 2025 Door Redactie Neerlandistiek 2 Reacties

➔ Lees meer
➔ Bekijk alle video’s en podcasts

Footer

Elektronisch tijdschrift voor de Nederlandse taal en cultuur sinds 1992.

ISSN 0929-6514
Bijdragen zijn welkom op
redactie@neerlandistiek.nl
  • Homepage
  • E-books
  • Neerlandistische weblogs
  • Over Neerlandistiek
  • De archieven
  • Contact
  • Facebook
  • YouTube

Inschrijven voor de Dagpost

Controleer je inbox of spammap om je abonnement te bevestigen.

Copyright © 2025 · Magazine Pro on Genesis Framework · WordPress · Log in

  • Homepage
  • Categorie
    • Voor de klas
    • Vertelcultuur
    • Naamkunde
  • Archief
    • 10 jaar taalcanon
    • 100 jaar Willem Frederik Hermans
  • E-books
  • Neerlandistische weblogs
  • Jong Neerlandistiek
  • Frisistyk
  • Mondiaal Neerlandistiek
  • Over Neerlandistiek
  • Contact
 

Reacties laden....
 

    %d