• Elisabeth Tonnard is een van de vier genomineerden voor de C. Buddingh’-debuutprijs.

Ik vaar in een boot
alleen op het water.

Er kabbelen golfjes,
er is nauwelijks wind.

Geen wolken. De zon
zeilt neer, hemel en

water zijn velden van zon.
In de verte een kerf

minimalistisch,

toch wemelt het donker,
van mensen misschien.

De zeilen zijn wit
en nauwelijks te zien.

De romp is een tand
die knipt door het meer.

Ik vaar. Ik vaar.
Alsmaar vaar ik voort.

Ga ik voor anker, dan
klimt uit het water

de killer aan boord.

Elisabeth Tonnard (1973)
uit: Voor het ideaal, lees de schaal (2017)

———————————

• Elisabeth Tonnard:  het balanseer • website • wikipedia • recensie • dbnl
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.