Ballade van den boer
Er stonden drie kruisen op Golgotha,
Maar de boer hij ploegde voort.
Magdalena, Maria, Veronica,
Maar de boer hij ploegde voort,
En toen zijn akker ten einde was,
Toen keerde de boer den ploeg
En hij knielde naast zijn ploeg in het gras,
En de boer, hij werd verhoord.
Zo menigeen had een schonen droom,
Maar de boer hij ploegde voort.
Thermopylae, Troja, Salamis,
Maar de boer hij ploegde voort.
Het jonge graan werd altijd groen,
De sterren altijd licht,
Gods woord streed in de wereld voort
En de boer heeft het gehoord.
Men heeft den boer zijn hof verbrand,
Zijn vrouw en os vermoord;
Dan spande de boer zichzelf voor den ploeg,
Maar de boer hij ploegde voort.
Napoleon ging de Alpen op
En hij zag den boer aan ’t werk,
Hij ging voor Sint-Helena aan boord
En de boer hij ploegde voort.
En wie is er beter dan een boer,
Die van de wereld hoort,
En hij ploegt niet, wat er al geschiedt
Op dezen akker voort.
Zo menigeen lei den ploegstaart om,
En deed het werk niet voort,
Maar de leeuwerik zong hetzelfde lied,
En de boer hij ploegde voort.
Heer God! De boer lag in het gras,
Toen droomde hij dezen droom:
Dat er eindelijk een rustdag was
Naar apostel Johannes’ woord.
En de kwaden gingen hem links voorbij
En de goeden rechts voorbij,
Maar de boer had zijn naam nog niet gehoord
En de boer hij ploegde voort.
Eerst toen de boer dien hemel zag
Zo vol van lichten schijn,
Toen spande hij zijn ploegpaard af,
En hij veegde het zweet van zijn voorhoofd af,
En hij knielde naast zijn stilstaand paard,
En hij wachtte op Gods woord.
Een stem sprak tot aarde, hemel en zee
En de boer heeft haar gehoord:
– ‘Terwille van den boer die ploegt
Besta de wereld voort!’
J.W.F. Werumeus Buning (1891-1958)
uit: Negen balladen (1935)
———————————–
- J.W.F. Werumeus Buning:
- Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Ik vind dit een heel mooi gedicht, Raimond. Wij lazen dit al op de RHBS in Assen in de jaren ’50, toen was het blijkbaar pas 20 jaar oud. Mijn vrouw ging naar het Baarns Lyceum in die tijd en zij kent het ook. Dat zulke intelligente mensen als Werumeus B. nog zo gelovig waren verbaast mij. Ik ben het niet, maar vind dit toch een prachtig gedicht. Hij had het wellicht nooit geschreven, ware hij niet gelovig….
ik heb dit gedicht als 14 jarige MULO leerling in Rotterdam IJsselmonde voorgedragen tijdens een Poëzie wedstrijd in 1964. Het eeuwig voortdurende boerenbestaan sprak me in dit gedicht aan, het religieuze karakter nam ik als atheïst op de koop toe. Met de leraar Brakmann had ik op het terrein van poëzie wel een goede relatie.