Arie de Jager and the Crisis in Contemporary Dutch Studies

Iemand kon wel een publicatie gebruiken, in De verleden tijd van lijken

Door Marc van Oostendorp

“Binnen!” riep Maribella, terwijl ze bladerde door een exemplaar van haar nieuwste boek. Ze hoorde enig genies, maar de deur ging niet open. “Joop!” riep ze, “kom maar binnen.”

Joop, de specialist in middelnederlandse voegwoorden, stak zijn hoofd om de deur. “Sorry,” zei hij nerveus, “ik wilde weten of er al iets bekend is over ons opiniestuk.”

“Opiniestuk?”

“Ja,” hij niesde. “We hadden toch iets geschreven voor de krant, naar aanleiding van het opheffen van de VU.”

“Wat is de VU?”

“Die financieel-economische universiteit in Amsterdam.”

“Oh ja, waar ze Nederlands hadden afgeschaft!”

Joop had in zijn hele leven nog nooit iets geschreven dat niet over middelnederlandse voegwoorden ging, maar hij had de stoute schoenen aangetrokken en aan Mirabella voorgesteld om een opinieartikel te schrijven over hoe mooi de studie Nederlands was. Het was erop neergekomen dat Mirabella een vlammend artikel van vijfduizend woorden had geschreven met de titel “Arie de Jager en de crisis in de 21e eeuwse neerlandistiek.” Joop had het vertaald en ze hadden het onder Mirabella’s naam ingezonden.

Zij was immers de hoogleraar, dus dat zou wel indruk maken.

“Ik was het helemaal vergeten!” zei Maribella. “Hoe heette die krant ook weer.” Joop noemde de titel en ze typte hem in. “Ah, zei ze. We hebben een bericht gekregen.” Ze las het. “Ik geloof dat we zijn afgewezen. ‘Meer een essay… iets te lang… veel jargon… discussie is inmiddels doorgeschoven naar andere onderwerpen.”

“Ja”, zei Joop woedend. “Daar gaan we al. Daar was ik al bang voor. Dat is dus de verloedering. Je mag geen artikelen van meer dan vierduizend woorden meer schrijven. Je mag niet meer op de vakinhoud ingaan. Je moet meteeen binnen een maand reageren. Alsof we ondertussen ook niet gewoon ons onderzoek moeten doen!”

“Ach,” zei Maribella, “ik heb er inmiddels een boek van gemaakt.” Ze overhandigde Joop het exemplaar dat voor haar lag: Arie de Jager and the Crisis in Contemporary Dutch Studies. Hij zag onwillekeurig dat hij ook een van de auteurs was. Zij zag onwillekeurig dat hij het zag. “Ja, we hebben hier samen over gebrainstormd. Bovendien dacht ik dat je misschien wel een publicatie kon gebruiken.”