De Dichter des Vaderlands (4)
Het is moeilijk om door rouw verscheurd te geraken bij het overlijden van iemand die je nauwelijks kent. Veel verder dan ‘Ach’ komen de meeste mensen vermoedelijk niet, als ze zoiets lezen.
Toch moet een Dichter des Vaderlands dan iets schrijven. Maar met ‘Ach’ vul je geen ruimte in NRC. Ik vermoed dat de huidige Dichter, Tsead Bruinja een republikein is, en dat hij ook niet veel meer heeft gedacht dan ‘Ach’ toen hij hoorde dat prinses Christina dood was. Maar met ‘Ach’ krijg je de krant niet gevuld, dus hij moest een langer gedicht schrijven:
Bruinja heeft hier de feiten willen laten spreken. Ze hield van muziek, ze werkte als muziekdocente in Amerika, ze vroeg nadrukkelijk geen toestemming voor haar huwelijk zodat ze geen lid meer kon zijn van het Koninklijk Huis, en ze overleed aan botkanker, dat zit er allemaal in. Door details worden die abstracte feiten dichterbij gebracht, maar ik weet niet goed waar die details vandaan komen. Ik vermoed dat hij die radio en die telefoon verzonnen heeft. Hij spreekt ook nergens over een prinses, hij noemt alleen haar ’toevallige nest’, maar overal over een vrouw (kind, oma, tante, juf).
De geheimzinnigste zin is ‘wie tijdens een pirouette niet duizelig wil worden kijkt / zo lang mogelijk / naar één plek’. In de geschreven versie springt ‘zo lang mogelijk’ een beetje in, maar in zijn voordracht doet Bruinja daar niets mee; hij leest de hele strofe in één adem. De zin was vermoedelijk een instructie voor de dansers, dat is duidelijk. Misschien is ook belangrijk is dat prinses Christina geïnteresseerd dansles gaf aan visueel gehandicapten, voor wie de truc niet werkt.
Een aardig detail is nog dat de prinses, die zelf haar naam veranderde van het volkse Marijke in het wat adelijker Christina (een curieuze keuze voor iemand die ‘gewoon’ zei te willen zijn) in dit gedicht geheel naamloos is. Ze is een zwaluwkind, een vuurvogel – die zoals bekend appels stal van de tsaar –, wiens leven nu is opgebrand. Hoe ze heette, doet er niet toe; wat telt is de muziek.
Update 15.45: Tsead Bruinja meldt dat hij tegen het instituut koningshuis is, maar niets heeft tegen de mensen die er rollen in vervullen. De radio en de telefoon zijn kennelijk door Christina zelf af en toe genoemd in interviews, zoals het onderstaande.
Bert Natter zegt
Ik denk dat ‘zo lang mogelijk’ niet inspringt, maar dat die drie woorden bij de vorige regel horen, wat de zetbreedte verhindert. Het aardige is dat die regel daarmee ook zo lang mogelijk wordt, in dit geval zelfs langer dan mogelijk. Bij de voordracht hoor je dat de dichter een korte pauze inlast tussen ‘worden’ en ‘kijkt’, wat mijn idee lijkt te ondersteunen dat dit als één lange regel moet worden gezien en gelezen.
Marc van Oostendorp zegt
Ja! Dat is het! Je ziet het ookop het blog van Bruinja. Stom dat ik dat niet had gezien.
Wouter van der Land zegt
Een zwaluw is een vogel die heel graag zingt, maar het niet zo goed kan. En een merk lucifers, dus met verbranding als lotsbestemming. Bovendien vloog Christina veel. Ze heeft naast die Rubens ook een keer haar indrukwekkende verzameling KLM-huisjes laten veilen.
DirkJan zegt
Het gedicht is geschreven in opdracht van het radioprogramma Met het Oog op Morgen. Christina was haar tweede naam.
Tsead Bruinja zegt
Zwaluwkind is een verwijzing naar het lied La Golondrina (De Zwaluw) dat zij zong bij de begrafenis van haar vader.
https://youtu.be/0Lfxw84Z6JM
M. Helder zegt
En nog iets wat die ‘curieuze keuze’ betreft: ze wilde zelf per se ‘Christine’, maar haar moeder weigerde dat: -a was prinsesselijker. Zoals Grace Kelly ook Gracia van Monaco werd.