Een thema in Van der Meers boeken is de manier waarop mensen elkaar kunnen beïnvloeden: hoe je een gevoel kunt overnemen van een ander, een gedachte, een kijk op de wereld. In Ik verbind u door ging dat vooral over een slecht humeur. In Take 7 gaat het over enthousiasme. Een jonge Deen komt in een Spaans dorpje, vergane glorie, en door een samenloop van omstandigheden beginnen … [Lees meer...] overEen naakt, verschrompeld vrouwtje met wijd uitstaand wit haar
Vonne van der Meer
‘Via via kende hij iemand in Driebergen’
De mensheid is één groot lichaam. Wat mij overkomt heeft onherroepelijk uiteindelijk invloed op jouw leven, en andersom. Vonne van der Meer, die in haar hele oeuvre steeds heeft geëxperimenteerd met manieren om in goed geschreven korte romans belangrijke vragen aan te snijden, laat in Ik verbind u door (2004) zien wat dat betekent. Ik verbind u door is dus het verhaal van de … [Lees meer...] over‘Via via kende hij iemand in Driebergen’
‘Ik zit hier goed, nog even’
Een van de wonderlijke aspecten van het schrijverschap van Vonne van der Meer is dat het zo aards is. Van der Meer beschrijft gewone mensen met een gewone baan tijdens een vakantie op Vlieland. Ze beheerst bovendien een stijl die heel geraffineerd is in zijn eenvoud. Zo begint het eerste verhaal van Laatste seizoen (2002) Het moest zo lang mogelijk een verrassing blijven. … [Lees meer...] over‘Ik zit hier goed, nog even’
Het maagdenvliezige stukje vel dat tong en onderkaak verbond
Vonne van der Meer is een meester in de alledaagse sensualiteit. In haar verhalen is er soms maar weinig nodig om iemand lichamelijk helemaal in de war te laten raken. Het zesde verhaal in de bundel De avondboot (2001) is daarvan een heel goed voorbeeld. Een man gaat met zijn uitgebreide gezin – vrouw, kinderen, kleinkinderen – naar een huisje in Vlieland, maar door … [Lees meer...] overHet maagdenvliezige stukje vel dat tong en onderkaak verbond
Dat steeds andere handen dezelfde dingen aanraken
Wie de besprekingen van Eilandgasten van 26 jaar geleden leest, ziet af en toe teleurstelling. Ja, Vonne van der Meer had zich in de decennia ervoor leren kennen als een een meesterlijk schrijver, en de verhalen in Eilandgasten waren stuk voor stuk uitstekend geschreven. Maar ze eindigen allemaal goed, ze omarmen het leven. Het meisje dat naar Vlieland gaat met de gedachte dat … [Lees meer...] overDat steeds andere handen dezelfde dingen aanraken
Zo op een kier was het goed
'Een keuze uit eigen werk', staat op het omslag van Vonne van der Meers bundel De verhalen uit 1997. In boekvorm waren er op dat moment twee verhalenbundels van de schrijver verschenen: het debuut Het limonadegevoel & andere verhalen in 1985 en Nachtgoed uit 1993. Die bundels zijn allebei bijna integraal opgenomen in De verhalen. Uit Limonadegevoel is het verhaal 'Rook' … [Lees meer...] overZo op een kier was het goed
Het warme water in
Het wachten is nog op en uitgave van het toneelwerk van Vonne van der Meer. Op de lijst met haar publicaties op Wikipedia prijkt Weiger nooit een dans als zelfstandige titel, maar op Boekwinkeltjes is dat alleen te vinden op cd, in een uitgave van de blindenbibliotheek. En ik weet niet hoe ik nog cd's moet afspelen. (Als iemand dat boekje heeft, ik wil het graag kopen.) Wel … [Lees meer...] overHet warme water in
Haar ouders waren de verkeerde kant op geëmigreerd
Als vakvrouw niet een lichtelijk denigrerende bijklank had, zou je kunnen zeggen: Vonne van der Meer is een vakvrouw. Ze laat met ieder boek zien wat ze in de vingers heeft, en dat blijkt ook met ieder boek iets anders te zijn. Spookliefde (1995) zit ingewikkelder in elkaar dan het eerdere werk, negentiende-eeuwser, romantischer. Er is een meisje van zeventien dat naar een … [Lees meer...] overHaar ouders waren de verkeerde kant op geëmigreerd
‘Door de gelige tint van het glas had de ruimte iets van een kapel’
Weinig Nederlandse schrijvers zijn zo precies over ruimtes als Vonne van der Meer. Zelfs in haar kortste verhalen beschrijft ze over het algemeen waar de personages precies zijn, en speelt die plek een rol in het verhaal, als was het nog een personage. Het kan een schuur zijn waar iemand zit te werken, een loge in een Praags theater, een pashokje van een lingerieafdeling – Van … [Lees meer...] over‘Door de gelige tint van het glas had de ruimte iets van een kapel’
Zoveel werelden als er mensen rondliepen
Lucas Vlieger is een tekenaar, een cartoonist die artikelen in kranten en tijdschriften illustreert. Hij is gescheiden, hij heeft na zijn scheiding een aantal andere vrouwen gehad. Sommigen hebben hem verlaten, hij heeft anderen verlaten. Nu staat hij aan het begin van een relatie met Martine, althans dat hoopt hij. Maar hij begint na te denken over iets waarover mensen … [Lees meer...] overZoveel werelden als er mensen rondliepen
Known unto God
Dit jaar wil ik al het werk van Vonne van der Meer lezen. Vandaag: De reis naar het kind (1989) "Heb ik je nooit verteld dat alle maar dan ook alle wiegeliedjes bij ons over de dood gaan?" vraagt Julia's Spaanse lerares Luisa op een bepaald moment. Eerder is Julia al getuige geweest van de begrafenis van een pasgeboren baby in Peru, een begrafenis waarbij de vrolijkste … [Lees meer...] overKnown unto God
Het hoeft niet binnen een uur uit
Dit jaar wil ik al het werk van Vonne van der Meer lezen. Aan het begin van Vonne van der Meers eerste roman, Een warme rug, gaat de verteller, Prikkebeen, naar Schiphol om haar zus op te halen. Die zus heeft jarenlang in Toronto gewoond, maar wil nu scheiden en komt terug naar huis. "Gelukkig heeft ze me geschreven", zegt Prikkebeen, "dat ze niet meer blond is maar rood, … [Lees meer...] overHet hoeft niet binnen een uur uit
De enige vrouw in al zijn blaadjes
Veertig jaar debuteerde Vonne van der Meer. In het kader daarvan wil ik dit jaar haar werk lezen of herlezen. Veertig jaar geleden verscheen het debuut van Vonne van der Meer, Het limonadegevoel & andere verhalen. In die veertig jaar is de bundel alleen maar sterker geworden, in ieder geval als je de recensies uit die tijd leest, want dan krijg je … [Lees meer...] overDe enige vrouw in al zijn blaadjes
Stiekem naar de kerk
"En ik schreef, niet naar haar", schrijft de verteller in een van de verhalen in het nieuwe boek van Vonne van der Meer, "maar dit verhaal. Het einde zou zichzelf schrijven, want ik wist wat ik wilde zeggen." 'Herst in Lviv', heet het verhaal. De vertelster bezoekt in die Oekraïense stad een schrijverscongres, waar ze in contact komt met een Afrikaanse collega, met wie ze een … [Lees meer...] overStiekem naar de kerk
Waarom viert de UB de Leidse literatuur met alleen maar oude, witte mannen?
Seksisme in de literatuur is een diepgeworteld probleem. Ook de universiteitsbibliotheek presenteert in de Leiden Leest-maand uitsluitend witte, mannelijke ‘iconen’, constateert Romy van den Akker (die daarom haar eigen lijst maakte). Want geloof het of niet, de Nederlandse literatuur bestaat ook uit vrouwen, queers en mensen van kleur. Een tijd geleden trad een vriend met … [Lees meer...] overWaarom viert de UB de Leidse literatuur met alleen maar oude, witte mannen?
