Door Mechtelien van Barneveld
Vrede is eten met muziek
Vredig eten is goed eten
Want lekker eten doet men alleen in rust en vrede
Voor een goede spijsvertering is het een vereiste
Dat men elke hap minstens vijftien maal kauwt;
Daarom eet men met muziek ook beter
Want onder vrolijke tonen bewegen de kaken vanzelf
Harmonieus en met de kaken ook de slokdarm
En later zelfs de overige dertig meter
Lange darmen in de buik.
Vrede is goed eten met goede muziek.
Met marsmuziek kan men beter lopen dan eten
Als men dan ook maar vredig loopt
En niet meemarcheert met een troep soldaten
Tegen andere soldaten
Dan is marsmuziek net zo bedorven
Als besmet voedsel
Maar bij dansmuziek is het zeker goed eten
Want dansen is geen vechten.
Wie danst, houdt rekening met andere dansers,
Zoals men onder het eten niet alle
Lekkere hapjes alleen verorbert, maar die deelt
Met de overigen, de disgenoten.
Het is duidelijk: muziek werkt in op gemoed en lichaam, samen eten bevordert de vrede.
Als je samen aan tafel zit, vallen er geen doden (behalve in The Godfather natuurlijk.) Veel handvaten om leerlingen te doordringen van de noodzaak aardig met elkaar om te gaan.
Als je samen aan tafel zit, vallen er geen doden (behalve in The Godfather natuurlijk.) Veel handvaten om leerlingen te doordringen van de noodzaak aardig met elkaar om te gaan.
Het gedicht en de boodschap passen goed bij het jaar 1985!
Want wat gebeurde er zoal destijds?
- 10 maart: Gorbatsjov komt aan de macht na de dood van Tsjernenko sterft. Dit is het begin van het einde van de Koude Oorlog.
- Er is natuurlijk de link met Polemologie- het begrip Vrede, Professor Röling in Groningen
- Het is in 1985 een actuele identiteitsbepaling van de school, die VREDE (is eten met muziek) blijkens de keuze voor dit schilderij heel belangrijk vindt.Dan mag je je pestprotocollen wel heel serieus nemen en men mag verwachten dat er goede lessen gegeven worden over b.v. Vrede/oorlog/samenleven/kunst.
(Er gebeurde meer wat toch leuk is om even te noemen.
- Evert van Benthem wint de Elfstedentocht.
- Neelie Kroes verricht de eerste pinhandeling, in Geldrop!
- Windows 1 komt op de markt.
- Elco Brinkman weigert Hugo Brandt Corstius de PC Hooftprijs uit te reiken vanwege diens ongezouten kritiek op politici: wie kwetst, krijgt geen prijs!
- In Groningen gaat het Openbaar Onderwijs op de schop en vinden de eerste fusies plaats.)
De taal en boodschap van het gedicht.
Het gedicht klinkt niet Lucebertiaans. Heel anders dan ‚de meepse barg ligt nimmer meer in drab’. De kunstenaar zegt over deze soort gedichten in een interview met Willem Roggeman: ‘dat ik eigenlijk op twee niveau’s met poëzie omga. Eén met een heel ingewikkelde apparatuur, die van de lezer veel nieuwsgierigheid, inlevingsvermogen, kennis en fantasie vereist. Anderzijds met een heel lichte bagage, waarbij ik gedichten ga schrijven, waarvan ik veronderstel dat ze gemakkelijk te begrijpen zijn. En die gedichten kun je gelegenheidsgedichten noemen.’ (2002 dbnl, Willem M.Roggeman, Beroepsgeheim no.5).
In dit geval hebben we te maken met de tweede soort van dichten. Dit is een Leerdicht, in de traditie van Hesiodos (Theogonia, 8e eeuw voor Chr.) De traditie zette zich voort bij de Romeinen (Vergilius, Georgica) en daarna in de didactische literatuur van de Middeleeuwen (Jacob van Maerlant, Spieghel Historiael) en ook in de moderne tijd worden er Leerdichten geschreven, b.v. door Leo Vroman, Liefde, sterk vergroot (1981).
Dit leerdicht is zeker geestelijk voedsel geweest voor vele generaties leerlingen. Vooral als ze het schilderij bekeken in samenhang met het gedicht kwamen er al snel mooie leergesprekken op gang.
Net alsof je kunt stellen dat door meer samen te eten de wereldvrede bereikt kan worden. Wat heeft dit gedicht met de school te maken?
Zien we wel zo veel vrede op het schilderij en in de school?
Zijn onze darmen echt wel 30 meter lang?
Het klopt toch niet dat de mensen op het schilderij lief voor elkaar zijn? De dieren al helemaal niet!
Ik zie niemand dansen!
Het Lucebertiaanse van schilderij en gedicht is dat je er echt niet makkelijk mee om kunt gaan. Hij maakte nota bene in de aula van een Openbare school een soort religieuze voorstelling….en toch weer niet…wat moeten we daar nu mee? Tja, laten we teruggrijpen op het verhaal van het Laatste Avondmaal, het raarste etentje ever. het meest opmerkelijke etentje ooit.
Wat betekent het begrip Avondmaal in onze cultuur?
The Passion!
Elke week komt het over de hele wereld ter sprake, nee sterker: het wordt herbeleefd. Aan het herbeleven komt geen einde! Het moet iets buitengewoon krachtigs zijn, de idee van samen etende mensen die alles delen en samen beleven.
Het is in ieder geval het feest van een problematisch samenzijn.
Het is het feest van De Aanwezigheid en van aanwezigheid.
Het is een beeld van diepe verbondenheid en hoop tussen mensen, die hun intiemste dingen delen, bloed en eigen vlees.
Het is een beeld van het ergste verraad en de ergste wreedheid tussen mensen.
Het is OOK het verhaal van een leraar en zijn leerlingen.
En al deze noties komen hier op deze school, waar de etende kinderen een prachtige spiegeling zijn van het kunstwerk waarvoor ze zitten,samen.
Lucebert brengt niet een romantische ode aan schoonheid, de jeugd, vrede, warmte en geluk…
Hij schildert niet de schoonheid van alledag. Hij schildert wel de scènes van alledag. Hij schildert de intensiteit van het leven, het lichte en het donkere. ‚Er is alles in de wereld, het is alles.(…) het is alles slaap’. Maar wij zijn er erg wakker van geworden!
Laat een reactie achter