Uit Ja Nee, de nieuwe bundel van Tonnus Oosterhoff.
Toen zeiden ze, die hersens van mij:
dit ene artikel begrijpen wij niet.
Is het in een taal die wij niet kennen?
Nee, dit is niet in een taal die wij niet kennen.
Gaat het over een onderwerp waar we niets van weten?
Nee, we weten veel over het onderwerp en vinden het interessant.
Waarom is het dan of de hokken der woorden
leeg zijn?
In greppels en holen wachten de verbanden
tot het tijdschrift zich sluit. Zet ik mijn bril op,
voor de zekerheid schrikken de duiven.
Want de begrijpelijke zin verplaatst niet
maar de onbegrijpelijke zin verplaatst.
We hebben je tot de hemel gebracht, nu zoek je het zelf maar uit.
Tonnus Oosterhoff (1953)
uit: Ja Nee (2017)
Laat een reactie achter