• Uit Leesjongen, de onlangs verschenen verzamelde gedichten (met cd met voorgelezen gedichten) van Wiel Kusters.

Verstervend huis

Geen water, geen licht meer, geen kachel
die brandt, geen mens die gaande verbanden sticht
tussen de leeg gehaalde kamers, de brievenbus
ontruimt en zich iets anders herinnert dan dat
het geheugen doven wil nu het zo dodelijk
verlangt naar de dag van het vroegste behang,
het eerste bed, de tafel herhaalt van het ouderlijk huis,
maar waar zijn de stoelen? Lege ramen

staren de straat tot bedaren waar niemand huilt,
zozeer verruild al dit huis met zijn mensen voor elders
nu zijn laatste bewoonster is weggegaan, blos op de wangen,
niet langer meer hield van de hoop dat in dit huis alles, alles
in dit huis, daarbuiten niets.

Wiel Kusters (1947)

• Wiel Kusters: weblog • wikipedia • dbnl • schrijversinfo • nog een gedicht • en nog een
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.