•• In 2014 kende de Turing-wedstrijd twee winnaars – Ruth Lasters en Laurens Hoevenaren – omdat de jury het niet eens kon worden over wie van de twee de eerste prijs verdiende. Het zijn twee gedichten die wat lastig te vergelijken zijn, maar als u wél een voorkeur heeft, laat die dan weten via eon@planet.nl, en wie weet krijgt de Turing-wedstrijd van 2014 dan toch nog een echte winnaar. De uitslag volgt later deze week.
Witlof
De afzonderlijke oerknallen van
dingen, het (ontstaans)eureka van sorbet, papier, de slede, radio-
golven, de dasknoop, het elektron, poedersuiker. Was het
in stolpen maar ergens bewaard. Grote glazen reservoirs
waaronder men dan bij verwonderingverlies, bij bovenmatig balen
inhaleren kon het prilste, prettigste begrippen-
begin, ontdekkingsenthousiasme.
Dan in zo’n stolp met jou te staan, diep in te ademen de kick
van de vondst van wat wij daarna dan verzoend en -strengeld
weken aten: rauwe, bleke losgewoelde ledematen van
de aarde.
Ruth Lasters (1979)
*
De zotte Charlotte
Op kousenvoeten sluip ik naar het dagverblijf
– ook ’s nachts blijf ik gekleed als dame –
en zie het licht achter de tralieramen
dat alle zinsbegoocheling verdrijft.
Ik tel de dagen, schrijf ze in mijn waaier
met tekenen die niemand lezen kan of zal.
Mijn geest wordt alle dagen taaier
al voeren ze me gif en slachtafval.
Het enige bezoek is van mijn gouvernante.
Ik vraag haar steeds een jurk met diep decolleté;
ze brengt alleen borduurwerk voor me mee
en nooit een groet van oom en tante.
En als ik bij het weggaan vraag:
‘Was het een jongen of een meisje, leeft het nog?’
dan mompelt ze plots heel erg vaag
en zegt alleen: ‘Ach kindje toch.’
Laurens Hoevenaren (1960)
———————————–
- Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Geef mij Laurens maar. Die (eureka)witlof vind ik niks.
Beide gedichten veronderstellen een tegenstelling, het ene met gewaagde metaforen, het andere met wat alledaagsere dingetjes.
Ik zal niet zeggen dat dat chaotische witlof niks is, maar het consequent jambische van die gekke bajesklant suggereert het aloude verschil tussen goed en kwaad toch wat sterker.
Helemaal snappen doe ik het geloof ik niet, want wat doet dat kind erbij? Was ze bewusteloos bevallen? Afijn, de zotte Charlotte.
Bij de jury speelde wellicht een smaakverschil, maar Laurens heeft ook mijn voorkeur.
@ Gerard van der Leeuw
Dat geldt voor mij ook wel. Maar waarom, waarom? (Nog) meer dan bij muziek of beeldende kunst vind ik het antwoord bij poëzie moeilijk te vinden, en het te verwoorden al helemaal. Vooral wanneer ik het ‘niks vind’!
Voor Mient Adema: https://nl.wikipedia.org/wiki/Charlotte_van_Belgi%C3%AB
Het gedicht van Laurens H. gaat over een meisje dat een kind heeft gekregen dat haar is afgenomen. Is zij Charlotte van België? Eigenlijk vind ik dat een dichter uitleg moet geven als hij zo’n gedicht maakt.
Alles uitleggen doet afbreuk aan de charme van dit gedicht
Voor mij mag Laurens de winnaar zijn