Het lezen van boeken is een vrij nutteloze en asociale bezigheid. Daarom lijkt het er soms op dat leesbevorderaars die schermen met het nut van het lezen vooral last hebben van latente leeshaat.
Voor meer informatie over de onderzoeken naar o.a. leesvaardigheid verwijs ik naar de website van Stichting Lezen.
Wat een onzinnige centrale stellingen in dit betoog. Die over de leeshaat van leesbevorderaars valt niet serieus te nemen, en dat doe ik dus ook niet. Wat het onnut van lezen betreft; je leren verhouden tot chaos en onduidelijkheid lijkt me nu juist bijzonder nuttig, al kan, ik geef het toe, ook het gewone leven hier het nodige aan bijdragen. Maar het belangrijkste is dat onderzoek (meta-analyses) uitwijst dat “vrijetijdslezen de drijvende kracht is achter geletterdheid en taalvaardigheid”. (dissertatie Suzanne Mol, To read or not to read, p. 160). In dat perspectief is leesbevordering een bijzonder nuttige activiteit, evenals het lezen zelf.
Geheel eens met Bonset.
Apperloo heeft iets tegen literatuur verantwoorden vanuit ‘nut’, maar we denken niet meer over nut zoals in de achttiende/negentiende eeuw.
Het nut van dit vlogboek is dat mijn lln. weer een slecht betoog hebben om kritisch te beoordelen.