
Een van de problemen die ik zie aan de universiteit vandaag de dag is dat zij terecht claimt een pilaar van de democratische samenleving te zijn (soms met meer succes dan anders maar toch), maar dat zij dat in eigen huis helemaal niet is. Alle glitter- en glansretoriek over hoe fijn het werken is met de medezeggenschap tel ik even niet mee als echte democratie. Case in point: dit beleidsstuk van de Universiteiten van Nederland waarover Science Guide dit artikel heeft geschreven.
Het is even doorbijten om het beleidsstuk van UNL te lezen want ambtelijke taal in het kwadraat, maar het komt er op neer dat een van de pilaren sinds hun oprichting van de Nederlands universiteiten grondig wordt hervormd door een kleine kongsi van bestuurders met meer drang tot handelen dan inzicht in het veld: de talen- en culturenstudies.
Waar is de inspraak van degenen die het werk echt doen? Van degenen wier carrières dit behelst? Wier studenten dit aangaat? Die soms al decennia fungeren als hoeders van de diverse vakgebieden? Was iemand hun telefoonnummers kwijt? Ging er een kopje koffie over de Rolodex en zijn alle adressen nu doorgelopen en onleesbaar?
Ik kan alleen maar zeggen dat ik me in bijzondere mate onvertegenwoordigd voel door het Decanenoverleg Letteren en Geesteswetenschappen (DLG), de SSH-raad en de UNL en dat ik vind dat wij (iedereen die werkt in de betreffende gebieden) ons beter zouden organiseren om onze stemmen mee te laten tellen in het beslissen van onze toekomst.
Het wordt dezer dagen overal opgemerkt: de democratie staat onder zware druk van autoritaire partijen en figuren. Daar zullen we aan de universiteit ook het nodige van merken (dat doen we natuurlijk al in Nederland), maar laat ook gezegd zijn dat de universiteiten voorop liepen in het niet serieus nemen van de gemeenschap ten faveure van de ongestoorde machtsconcentratie van centrale bestuurders.
PS: wat zegt dit over het Decanenoverleg Letteren en Geesteswetenschappen (DLG), de SSH-raad en UNL dat zij zich “gesteund voelen” door een OCW dat zoveel afbraak voorstaat aan de universiteiten in het bijzonder en het onderwijs in het algemeen?
Prof. dr. Remco Breuker is historicus op het gebied van Korea en Noordoost-Azië.
‘Case in point’
In het Engels? Sapperloot! Wat hamer en spuikerdoos!
“Wie met de mode trouwt, is snel weduwe.” (Vrij naar Søren Kierkegaard)
‘Het kleffe heden’ noemde K.L. Pol dat indertijd.
‘K.L. Poll’ bedoelde ik natuurlijk….
Misschien moeten de krachten eens worden gebundeld met hogescholen, mbo’s en andere onderwijsrichtingen die met ditzelfde probleem kampen. En dan gezamelijk een signaal afgeven. Onderwijsbesturen die vervreemd zijn van de onderwijspraktijk komen overal voor en dat is echt een plaag in onderwijsland, maar dat wordt niet gezien omdat de problematiek vanaf eilandjes wordt gepresenteerd. Als er al over wordt bericht, lijkt het steeds alsof het om individuele gevallen op die en die universiteit of die en die hogeschool gaat. Het grotere geheel overziet geen mens.