Allerzielen En lange stoeten van zwarte vrouwen Gaan langs de graven en weenen, weenen.... De lange sluiers van zware rouwe Schuren jamm'rend-schril op de kille steenen.... Veel lange stoeten van doode droomen Gaan spokig-zacht langs m'n oogen heene, De blaren vallen van bruine boomen, Mist hangt op de aarde te weenen, weenen. Annie Salomons … [Lees meer...] overGedicht: Annie Salomons – Allerzielen

Linda-Lou Mijn Linda-Lou verblijft onthecht en roerloos in een gladde kist. Twee cent zijn op haar blik gelegd. Naar mij wordt, lees ik hier, gedregd. Men heeft haar lichaam opgevist onder Terhorne, in de mist. In kleine letters staat gezegd wat men vermoedt en zoal gist. Laat ze maar raden, Linda-Lou. We weten zelf het best hoe moe we elkaar waren – … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik van Teylingen – Linda-Lou

Halloween Stil als de dood van een dode die niemand kent is het overal buiten je kamer waar je danst in je eentje als tevoren. Maar ook daar hoor ik wat je niet zegt zoals ik het wil horen. Ver van het verfomfaaid Europa waarover het heiige dodelijke daalt binnenkort staan wij naar elkaar te staren bijna dood als plastic stoelen en jij noch ik die de moord op mij of … [Lees meer...] overGedicht: Hugo Claus – Halloween

't Menschelijk verstand. Wat is des menschen geest beperkt! - Hoe lang, hoe zwaar hy zwoegt en werkt, Hoe vlijtig hy doorzoekt, hoe kloek hy is in 't gissen, Van niets is hy gewis, niets weet hy in den grond. 't Is al voor hem omringd van dichte duisternissen, Waar in nooit schemer daagt van 't licht der morgenstond. Dat vrij de toorts der wetenschap In de oogen … [Lees meer...] overGedicht: Willem Bilderdijk – ’t Menschelijk verstand

Voorpost Mooglijk woon ik dezen winter In de kleine, planken zeehut Waar de vonders komen schuilen Voor de vlagen van het noodweer, Met niet anders in mijn ooren Dan het dreunen van de golven En het razen van den stormwind Langs de flanken van het duin. Mooglijk woon ik heel den winter In dien wanklen, houten voorpost Waar het daglang huilt en dondert En de … [Lees meer...] overGedicht: Willem Hussem – Voorpost

‘Winterzin’ staat in Splendor, de nieuwe bundel van H.C. ten Berge (+ nog een gedicht).   Winterzin Een grijze lucht die urenlang op sneeuwen stond, zich inhield, schuchter toen een handvol vlokken zond als een belofte voor de nacht waarin je wakend lag te slapen tot de dageraad het sneeuwen niet meer tegenhield en je gonzend van geluk de dag begon en … [Lees meer...] overGedicht: H.C. ten Berge – Winterzin

Gevens, Gegevens, Gegevens, Gegevens, Ge- vroeger schreef ik ‘mooi leven is voorbij van honger schreeuwt de afgrond’ en iedereen zei, die gekke Gijsen, dat kun je toch niet meer maken al die emotionele versjes. Later gaf ik ze wel eens gelijk want een dichter is ook maar een mens en als ik savonds in een kroeg zat dacht ik, ja hoor, koele objektiviteit is toch maar … [Lees meer...] overGedicht: Wim Gijsen – Gevens, Gegevens, Gegevens, Gegevens, Ge-

'Champagne' van Anne-Fleur van der Heiden komt uit Handboek voor een optimistisch leven, een bundeling verhalen, gedichten, essays en kunst van digitaal cultureel magazine De optimist.   Champagne Nu ik mezelf lang genoeg heb rondgedraaid wordt het tijd stil te staan te groeien en de draagkracht te hertaxeren als een voorjaarsbloem, pril en jeugdig op haar … [Lees meer...] overGedicht: Anne-Fleur van der Heiden – Champagne

Het grote voorkamerraam hebben we met houten strips in kleine ruitjes verdeeld. Erg gezellig staat dat. Er tegenaan staat de eettafel waar we zondags brunchen als Marc-jan terugkomt van het trimmen. * Als Marc-Jan z'n salarisverhoging doorgaat krijg ik misschien een autootje voor mezelf! Kan ik meedoen met de poule die ied're dag de kinderen haalt en brengt. En … [Lees meer...] overGedicht: Thomas Rap – vijf gedichten

Onder de deken van de koude denkt de aarde na. Drie maal drie en drie onthouden: poëzie en algebra. * Na een nacht waarin ik een meisje was dat urenlang – soms veranderde zij, op afstand, in mijn moeder – de elfstedentocht leidde, nu weer terug in Londen, de ontbijtlucht – de hindernissen van de tocht, onder de vloer door van een schuurtje, als meisje, als … [Lees meer...] overGedicht: K.L.Poll – drie gedichten

Gedragen kleding 1 Hun eens per week gewassen voeten in veelvuldig gestopte sokken in eeuwig gepoetste bottines gingen tweemaal 's zondags ter kerke in onwennig statige tred. Jij, vader, sprong er nog uit in je dure lakense jas, je streepjesbroek die - hoe is het godsterwereld mogelijk - fantasiebroek genoemd werd (en misschien nog wel wordt). … [Lees meer...] overGedicht: J. Eijkelboom – Gedragen kleding

De begrafenis van de dichter Plotseling reed hij (zoals altijd: waar vandaan?) op zijn racefiets naast hem In poloshirt met korte mouwen vanuit een zijstraat plotseling naast hem met één oog Kijkend naar de kist met 't andere op de weg, de werkelijkheid van asfalt, glas en katten … [Lees meer...] overGedicht: J. Bernlef – De begrafenis van de dichter

Elvis Peeters vertaalde gedichten/liederen van Henric van Veldeke, onlangs verschenen in Ik bid de liefde. Het zijn goede nieuwe tijden nu de vogels vreugd verspreiden, zingend, waar men bloemen ziet. Dit zijn de jaargetijden die ons graag verblijden, ik daarentegen ben het niet: mijn domme hart smoorde mijn lied, zodat ik hard en zwaar moet lijden aan het lot dat … [Lees meer...] overGedicht: Henric van Veldeke & Elvis Peeters – Het zijn goede nieuwe tijden

Uitvaart De Here had deze keer weer eens genomen en met grote droefenis hadden wij kennis gegeven en vertrokken wij om 2 uur van het sterfhuis. In de eerste volgauto's zwijgend de mannen: iets van aartsvaders hadden ze - hoewel de meesten toch maar gewoon kantoorbediende waren. Daarna onder troosteloze hoeden de vrouwen, in het volle ornaat van de trieste … [Lees meer...] overGedicht: Riekus Waskowsky – Uitvaart

You gets no bread with one meat ball uit een gestulpte kuip uit een miesbos vol donkere wakken sliep hij de ochtend in een blote klaarwaterzwerver een muitende buitelaar het was zo mooi als een brand om hem heen o zo lelijk als witte muizen hij snurkte een gat in de nacht en liet er een katje door komen met eiwijze handschoenen aan en ja daar begon de … [Lees meer...] overGedicht: C. Buddingh’ – You gets no bread with one meat ball

Uit de nieuwe aflevering van  Meander.   de natuurlijke tuin als de wolfsmelk haar blaartrekkende werk heeft gedaan wrijf ik wat norse zaaddoosjes uit mijn ooghoeken. vandaag een nieuwe dag onder een onzichtbare maan. in de nacht vloog een kerkuil voorbij, wit sjabloon tegen het dak dat donkerder was dan de lucht erachter. ik bedoel maar, dat is wat we … [Lees meer...] overGedicht: Elly Stolwijk – de natuurlijke tuin

Ook tussen de nieuwe titels in de dbnl: de destijds zeer populaire Alice Nahon.   De mensen gaan zover vaneen wanneer de schemering is nabij; ze worden er niet triestig om of ook niet blij. Ze speelden immers maar een spel waarin de ziel geen teken gaf; ze deden enkel met elkaar wat lief, wat laf. En met een gauw-vergeten groet een scheiding zonder lach … [Lees meer...] overGedicht: Alice Nahon –

Ik had u niet gevraagd... Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen... Veel bloemen bloeiden in mijn stillen tuin; de zoele Meiwind wiegde kruin tot kruin vol teere bloesems, frisch als lentedroomen. Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen, Muze der smarten, in mijn stillen tuin; daar bogen levenloos nu twijg en kruin, en bloem en blad verschroeide op plant en … [Lees meer...] overGedicht: Prosper Van Langendonck – Ik had u niet gevraagd…

• Forever young van Bob Dylan, in de vertaling van Robbert-Jan Henkes en Erik Bindervoet. • De taal van Bob Dylan Voor altijd jong Moge God je steeds behoeden Mag je krijgen wat je wou Mag je altijd doen geschieden Wat een ander doet voor jou Bouw jij ooit een ladder naar de maan Ga dan op stel en sprong En blijf jij steeds voor altijd jong Voor altijd jong, … [Lees meer...] overGedicht: Bob Dylan – Voor altijd jong / Forever Young

De tijd Ik zag het sneeuwgebergte, en op zijn voetstuk groeide Het trotsche cederwoud, dat eeuwenheugend bloeide; Een windje woei voorbij - ik zag den Liban weêr, En vond zijn naekten kruin, maer zag geen ceders meer. Ik zag onmeetbre hemelbollen; 'k Zag warelden door 't luchtruim rollen; 'k Zag rijkdom, grootheid, roem en eer; Een windje woei voorbij - dit alles … [Lees meer...] overGedicht: Joannes Nolet de Brauwere van Steeland – De tijd

Uit Alfred Schaffers Postuum. Een Lofzang, een van de nieuwe deeltjes uit de onlangs hernomen Slibreeks.   dat ik klem zit. als een mens achter glas. een bibberend, warm gehouden dierenleven. of de loop van een geladen pistool. in mijn mond houd: die koele smaak, van metaal. geen liefde, geen huid, wilde geuren of hars. alleen dat wetteloze … [Lees meer...] overGedicht: Alfred Schaffer – dat ik klem zit

Electriciteit Het is avontuurlijk te leven in een land vol electriciteit, waar de dingen eendrachtig streven naar een beetje beweeglijkheid. Je drukt op een knop en ze zoemen, ze schudden, bewegen en draaien, of laten zich 'bruikbaar' noemen omdat ze op hun manier naaien. Maar in werkelijkheid zijn ze alle (contant of met winkelkorting) uit de hemel op aarde … [Lees meer...] overGedicht: Nico Scheepmaker – Electriciteit

Uit Grond, de debuutbundel van Idwer de la Parra.   Kom terug Daar waar het lampje brandt, planken kieren, waar het kleed het tochten tegengaat, en waar de geur van natte doek op kachelrand zich mengt met zoet van melk waar schuim op staat – daar zit de nacht in blik, in plooien van het tochtgordijn, de nacht zweeft tussen kwasten, opgelost in … [Lees meer...] overGedicht: Idwer de la Parra – Kom terug

Geen heil als het heil. Geen heil als het heil in den echten echt, Waar de hoogste plicht en het hoogste recht, Met banden van armen, gekruist om den hals, Twee sterken verbindt voor eeuwig. Als Twee stammen vergroeid tot één statigen boom, Rivieren gevloeid tot één klaatrenden stroom, Breed breiden zij uit en dragen hun last: Twijgplooiende vrucht of weerspiegelden … [Lees meer...] overGedicht: René De Clercq – Geen heil als het heil in den echten echt

Nieuw dichtwerk in de dbnl: o.m. De Clercq, Kemp, Nahon, Van Langendonck, Swarth en Vuylsteke. U haat ik, kortstondige. U haat ik, kortstondige schitterpracht, Gezwollen week werk van één dag en één nacht. Naar zwammen zweemt ge, volgepropt Met gift en waan. De wandelaar schopt Uw scherm van den steel, uw schoon tot vuil. Noch houd ik van bloemen geplukt voor een … [Lees meer...] overGedicht: René De Clercq – U haat ik, kortstondige