Wie zou de VSB-poëzieprijs krijgen als het weer 1917 was? Deze week aandacht voor vijf in 1916 verschenen bundels, toegelicht door een vakkundige jury, met aan het eind een verkiezing van de beste bundel. Vandaag als eerste Zingende stemmen van C.S. Adama van Scheltema, ingeleid door dichter Alfred Schaffer, die behalve onderstaand gedicht nog vijf gedichten uit deze bundel … [Lees meer...] overGedicht: vsb-prijs 1916 – C.S. Adama van Scheltema

Kamelen Langs het stervend goud der horizon Gaan op slanke wereldwijze benen De kamelen, plotseling verschenen, Naar het wachtend water van de bron. En hun hals reikt ver vooruit naar 't doel, En hun neuzen staan gevleugeld open, Dédaigneus en adellijk. Zo lopen Joodse rabbi's soms door 't stadsgewoel. Dorstig dravend en door niets belet, Laten zij nochtans hun … [Lees meer...] overGedicht: Bertus Aafjes – Kamelen

Het ezeltje Er draaft een ezeltje door 't gat der nacht, Met op zijn rug een meisje in het zwart, Stijf ingewikkeld in haar vreemde dracht. En 't ezeltje draaft haaprend en toch hard. Het is onwerkelijk als damp die trilt Of als een stukje film van jaren her, Dat voor het oog als in een koortsdroom rilt. Waar gaan zij heen en moeten zij nog ver? En zoeken zij een … [Lees meer...] overGedicht: Bertus Aafjes – Het ezeltje

Tilburg, 29 januari: LichteGedichtenDag. Atilla “Poeh, wat een opgave Taal is zo simpel niet Neem nu bijvoorbeeld ‘Ik kan’ en ‘ik ken’” Dacht, met een blik in zijn Lagereschoolschrijfschrift Destijds de jonge Atilla de Hen Frank Fabian van Keeren (1984) … [Lees meer...] overGedicht: Frank Fabian van Keeren + Peter Knipmeijer – 2 lichtgedichten

Kind in sneeuw De sneeuwvlinders fladderen wild laag langs het betonnen plafond en vinden geen uitweg dan sterven, het pad nergens heen wordt al slik. Maar ’t gras is een pasverschoond bed, de lakens nog koud en kraakwit, waarop met een o in de mond – een noot voor zijn kaken te groot – en kogels van ogen zo rond het kind als een eekhoorn doodstil zich maar te … [Lees meer...] overGedicht: Herluf van Merlet – Kind in sneeuw

De kersentuin of een andere tuin Met de samovar onder seringen De nacht zien met helder oog Nu vogels hun nesten wiegen In slaap achter netten van dauw Zie beemden ontvangen het voorjaar De wereld bloeit zonder geluid De nacht speelt zijn glazen toeter De dag heeft een heldere bijl Maar buiten dit park is het anders Het rijk heeft twee ogen van schaduw En water … [Lees meer...] overGedicht: Jaap Harten – De kersentuin of een andere tuin

Uit Leger, het debuut van Mieke van Zonneveld. Ze won met dit gedicht de Turing-wedstrijd 2014. Nee Soms was er een aarzeling. Een kleuter op het strand die met zijn emmertje uit wassen ging. Ik zei ik ben niet vies maar toch bedankt. En hij: natuurlijk ben je vies geworden, overal ligt zand. Ik werd lamlendig wakker. Op al mijn wegen nooit één teken maar in dromen … [Lees meer...] overGedicht: Mieke van Zonneveld – Nee

Schaatsenrijden Glad en wijd ligt het ijs in een veeg wit en grijs en de lucht, tastbre kou, is gestolpt onder blauw. En mijn schaats met een kras als een schot onder glas trekt een veervormig spoor van mijn voet uit te loor. Ik scheer scheef op het vlak langs een donkerblauw wak, na een sprong voor een scheur als een koord, schiet ik voort op het staal en ik … [Lees meer...] overGedicht: Clara Eggink – Schaatsenrijden

Boerenzondag Hier ligt de zondag in de bijbel open: de tafel met het boek, de vrouw die leest, de boer - die onverhoedse regens vreest - bij 't raam, in blauwe kiel met witte knopen. De vrouw bij God, de man steeds bij het werk, elkander vreemd en toch elkaar genegen, zoals door 't raam de vrome, kleine wegen: elk komt van ver en eindigt bij de kerk. En later, … [Lees meer...] overGedicht: Max Dendermonde – Boerenzondag

Zelfgevoel Ik vier alleen mijn ziele-sabbathsrust, Kalm in mijn kamer binnen blinde muren, In 't gemelijk genot van ledige uren, Waarin mijn wrevel langzaam wordt gesust. Zoo zit 'k eerst lijdzaam en maar vaag bewust Een ganschen middag voor mij uit te turen, En proef mijn luiheid, 'dat zij lang moog duren, Bij korte teugen met verfijnden lust. Maar als een … [Lees meer...] overGedicht: Jan Veth – Zelfgevoel

De Stille Nacht De Nacht is stil. Zoo wijd als mijn oog ziet Hangt aan de lucht nu geen bloedende schijn Van een Stad. Oovral rust. De sterren zijn Rondom de maan roerloos. Zij tinklen niet. Dit is de vrede, dien ik zocht. Nooit vond Ik vrede in u. En nu haat ik u, Stad, Teedre stad, wreede stad. Ik haat de schat Van al uw lust, die harten drijft en … [Lees meer...] overGedicht: Jacob Israël de Haan – De stille nacht

Uit De tere bloemen van het verstand, de tweede bundel van Myrte Leffring.   Gedachteloze dagen volgden een vrouw op een brug alles hield op te bestaan en de wind waaide het water stroomde regenwormen ploegden zich door de bewegende aarde vogels maakten nesten mensen sloten vriendschappen of begonnen een oorlog om niets om macht, om eer, om … [Lees meer...] overGedicht: Myrte Leffring – Gedachteloze dagen volgden

Nieuw in de DBNL: Herman de Man, Prudens Van Duyse, en J.A. De Laet – en meer.   Drinklied Makkers, schenkt de kelken vol, Vol tot aan den rand! Heden wil ik vroolik zijn! Heden sisse en schuim' de wijn! 'k Heb de smart vermand! Makkers schenkt de kelken vol, Vol tot aan den boord! Heden klinken lied en lach! Van mijn lief sinds jaar en dag Heb ik niets … [Lees meer...] overGedicht: Jan Alfried de Laet – Drinklied

Dit door Dirk Vekemans uitgezocht gedicht is “een proloog bij ‘verval’, een cyclus van 10 gedichten met schilderijen ‘van CB’ die in 2017 zal verschijnen”. . Proloog ‘Ante mare et terras et quod tegit omnia caelum’ Ovidius, Metamorphosen I, 5 Chaos was het Al, geen Woord sprak iets tot leven, Dag was nacht, nacht dag, zee land, land zee, Mat, dof & grijs … [Lees meer...] overGedicht: Dirk Vekemans – Proloog

In de hoogte (X) Zo, jongen, ben je daar? ’K heb lang gewacht. Neen, excuzeer je niet: ik had de tijd; Als achter me, ligt vóór me de eeuwigheid, En 'k wist, je kwam. ’K had 't zelf zo uitgedacht. Neen, mij is niets te klein: ik houd de wacht, Als ’t wazig glansje langs een herfstdraad glijdt, En als de duiz’ling op kometen rijdt Door ’t steilhellende stadion van de … [Lees meer...] overGedicht: J.A. Dèr Mouw — In de hoogte (X)

31 december Het feest van oudejaar, met drank en eten Met tranen, kussen - vuurwerk bovendien Het meest uitbundig vierde dat misschien Mijn ome Niels - ik zal hem nooit vergeten De laatste keer nog, na een glas of tien Was hij weer zo rumoerig en bezeten Alsof hij van tevoren scheen te weten Dat hij het nieuwe jaar maar kort zou zien 't Werd twaalf uur, het … [Lees meer...] overGedicht: Ivo de Wijs – 31 december

Epiloog Vergeet het jaar dat u weemoedig maakt, Vergeet het jaartal dat u heeft doen beven, Vergeet de helden die voor ’t voetlicht sneven, Vergeet het ziekbed waar gij hebt gewaakt. Niets is er dat niet in ’t vergeetboek raakt, Waar zichtbaar slechts het jaar staat opgeschreven Waarin wij fel en onnadenkend leven, Zodat men opgelucht het blaad’ren staakt. Maar … [Lees meer...] overGedicht: Simon Vestdijk – Epiloog

Tilburg, 29 januari: LichteGedichtenDag.   Thuiskomst van een zeeman Stralend in marineblauw Zag hij eindelijk zijn vrouw En hij trok haar bloesje open Met een snelheid van zes knopen Theo Danes (1983) * Hij wist niet wat hij zonder sigaretten Of wat hij zonder schaken moest beginnen Hij schaakte om de zinnen te verzetten En rookte om de zetten te … [Lees meer...] overGedicht: Kees Torn + Theo Danes – 2 lichtgedichten

Uit Herfsttijloos, de nieuwe bundel van Tom van Deel.   Ik zag een appel vallen in het gras en dacht dat ik dat was, dat ik die appel en dat gras tezamen was, begin en eind rondom een boom die daar staat, vertakt en ruist — mijn appel zag ik vallen in het gras. * De wijsheid van de bermen waar in het voorjaar alles uit omhoog groeit en bedekt wat is … [Lees meer...] overGedicht: Tom van Deel – 2 gedichten

Nieuwjaarskaarten in de vijftiger jaren Voor het laatst vertoonde zich de goudkleur van ikonen en middeleeuwse schilderijen op wenskaarten uit de vijftiger jaren: laatste opleving van de beslotenheid en het geluk. Nog eenmaal spanden mensen als een rendier natuur voor hun ar: breng ons verder! Breng ons door de poort van het stervende jaar! Ja hoefijzers en … [Lees meer...] overGedicht: H.H. ter Balkt – Nieuwjaarskaarten in de vijftiger jaren

Kerstmisviering In 't klein café zitten nu tien personen, 'k Heb ze een voor een zorgvuldig nageteld: twee kruideniers, één visboer en zes zonen van brave burgerlui met zeer veel geld. Ze spelen kaart of dobbelen en praten, ze zijn luidruchtig, stevig en gezond. Moeder Fortuin zal nooit hun dak verlaten, ze hebben huizen, aandelen en grond. Ze zijn zo blij dat … [Lees meer...] overGedicht: Jan van Nijlen – Kerstmisviering

Mijn omvattende liefde heeft genoeg terwijl ik van het uur in 't andre glijd, hoewel 'k ze hang, steek ik de armen wijd alsof ik er in knelde en met me droeg. Het is zoo licht op mijne armen, ik zwoeg niet, maar mijn lippen zijn beide bereid te kussen met een blijvende zachtheid met kalmen honger zooals 's morgens vroeg. Zooals de lijnen van den horizon nu liggen … [Lees meer...] overGedicht: Herman Gorter – Mijn omvattende liefde

Onlangs verschenen: Oogsteen, een royale keuze uit de gedichten van Hester Knibbe.   Een vader Beland op zoiets als een eiland alleen zoekt ze zich iemand. Neemt dan bijvoorbeeld de man die van zee komt, ontvangt en bedient hem en als hij dan gaat, richt ze een hier voor hem in voor als hij terugkeert, als ze weer wil. Wachten maakt deel van haar lijf … [Lees meer...] overGedicht: Hester Knibbe – Een vader

Zenuwsoep Ik werkte naarstig bij 't fornuis En kookte consommé Daar had ik knikkers in gedaan En zeven lepels thee. Daar dreven stukjes lever in En een bouquet garni, Een veter en een vijgeblad En schijfjes zoute knie. Ik deed er zinkzalf in en was En zeewier en azijn, Twee lepels lijm, drie staafjes lak, Vier maatjes terpentijn, Een handvol hooi, een half ons … [Lees meer...] overGedicht: Daan Zonderland – Zenuwsoep

Advent In deze laatste week van de advent zou het moeten gaan sneeuwen: ieder jaar zijn het dezelfde dingen waar je naar verlangt. Dus sneeuwt het niet; maar alles went. Je steekt de kaarsen aan op het dressoir, en denkt aan alle doden die je kent. Terwijl je wacht op een gemist moment schuiven de dagen naadloos in elkaar. Je poogt je tegen beter weten in iets … [Lees meer...] overGedicht: Jean-Pierre Rawie – Advent