Uit Verse helden, de nieuwe bundel van Gerry van der Linden.

 

Moeder, de tijd ligt brak
onder je huid.
Je ogen wijzen naar een einder
die bijna van jou is.

Je kinderen hebben grijze haren.
In hun lijf lopen jouw bloed, sporen
glimlach en vernieling, het gaat
niet als vanzelf.

Hun kinderen buigen licht, zoveel
lichter gaat vanzelf.
Ze bloeien als rozen in het zand

drinken als de regen voorbij is.
En ooit op het erf van vroeger
staan ze in jouw voren.

Gerry van der Linden (1952)
uit: Verse helden (2017)

 

• Gerry van der Linden: website • nieuw amsterdam • dbnl • poetry
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.