Uit We komen van ver, de debuutbundel van Carmien Michels. Op de Coster-site nog een gedicht uit deze bundel.
Liefdessonnet XI
Ik wacht op de mist in je mond
blind en stom ril ik bij de eerste zon
de nacht valt, de dag wordt bedacht
in onzichtbare struiken danst je lach
Ik tast naar de doornen die je in me stak
naar de sporen van je huid die paarlemoeren blonk
naar je zouten geur van Japanse pruimen
ik wil niet huilen als een eenzaam bos
Ik wil ruiken en bergen je schemerblos
roosteren de vissen in je diepste dok
alsof het sneeuw is de schilfers van je wimpers ruimen
En vleugellam val ik als een koekoek uit een klok
hongerig naar jou, naar je uitgestorven stem in de bergen
naar de woorden die je velde, de kilte van Quitratúe*
Carmien Michels (1990)
uit: We komen van ver (2017)
* Plaats in Chili. Zowel dit gedicht als het andere gedicht op de Coster-site zijn geïnspireerd op Honderd liefdessonnetten van de Chileen Pablo Neruda. Diens ‘Liefdessonnet XI’ staat hier.
- Carmien Michels: website • wikipedia • youtube • inkijkexemplaar
- Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Laat een reactie achter