‘Ik had wel even op de bank willen zitten, niet om mij over te geven aan romantische weemoed, die nabloei van een oude menselijke behoefte aan bespiegelingen-in-eenzaamheid, maar om te kíjken, dat wil zeggen om mij een en ander in het geheugen te prenten, de lichtval, het gewemel van bladeren, de aard en vorm van de steenbrokken tussen het groen in het kleine ravijn – méér beelden, of de resten daarvan?’
De zin van de week komt uit De tuinen van Bomarzo (1972, p.25) van Hella S. Haasse.
Laat een reactie achter