Uit De wolkendragers, de nieuwe bundel van Peter Holvoet-Hanssen. L’amour est un oiseau rebellein memoriam S.G.* bonbonneke Bonpoes, gij zijt nog steeds een modelde ster ooit zo fel straalt zacht nu en ’t zingt als Carmen‘het koper ziet rood, het koper ziet geel’ en het zoemtwij zuchten en missen u zoals sneeuw op de maan kijk, bonneke Bonpoes, gij hebt nu … [Lees meer...] overGedicht: Peter Holvoet-Hanssen • L’amour est un oiseau rebelle

De stervende Heyduk ‘Daal neder, o arend! Ter dood toe gewond,Ligt Gabriël Zapol hier neêr op den grond.’k Heb vaak met het vleesch en het stroomende bloedDer woeste Pandoeren uw jongen gevoed.Weldra strekt mijn hart, eens zoo groot, hun tot spijs.Doch ’k smeek u vooraf om een vriendschapsbewijs.Ga, breng deze tasch, van patronen ontbloot,Aan Kolmar, mijn broeder – en wreek … [Lees meer...] overGedicht: Jacob van Lennep • De stervende Heyduk

Pax Americana Na Reagan komt zonneschijn,niet eventjes, nee, permanent.'t Zal immers eeuwig vrede zijn,van Philadelphia tot Tasjkent,van Kaapstad tot de Beringzee.We zullen broeders zijn, niet langer slavenvan 't kapitaal of 't kameradencomité,en eindelijk gelijk, in onze massagraven. Ward Ruyslinck (1929-2014)uit: Hunkerend gevangen (1988) foto: … [Lees meer...] overGedicht: Ward Ruyslinck • Pax Americana

Bij het familiegraf Mijn vader, die in de hemelen zijten nu misschien Celestus heet,heb jij een ogenblikje tijd?Het zou kunnen dat jij wéétwat ik al lang wil weten:ben jij van angst en zorg bevrijd,hoe laat wordt er ontbeten,ligt er parket of vast tapijt? Mijn moeder, als vroeger aan de rechterhandmijns vaders nederig gezeten,lees jij ook ginder in de kranthoe ik … [Lees meer...] overGedicht: Ward Ruyslinck • Bij het familiegraf

Mijn mooi verdriet in de herfst Als een schimmel in de schaduwvan het reeuwse bos,als een bittere boleetmet een scheve kroonverstuif ik op mijn erfonkuisheid en bederfen het eczeemvan de dood. Als een zwarte specht,de dronken drummerin het galmend woud,belijd ik mijn stervensangsten zelfbehoudmet norse snavelslagenin het goudder najaarsdagen. Wat heb ik een mooi … [Lees meer...] overGedicht: Ward Ruyslinck • Mijn mooi verdriet in de herfst

De onbestendigheid Moest eindlijk Babijlon in puin en asch verkeren,Die stad, die ’t gansch Heeläl verwondring heeft gebaard!En gij, o Ninivé! dat zoo voortreflijk waart,Kon niets den ondergang van uw Paleizen weeren? Moest Titus Zegeboog zijn luister ook ontbeeren!Is Piza’s heerlijk Beeld door de eeuwen niet gespaard!Ja, zag men ’t woedend vuur, dien Tempel zoo … [Lees meer...] overGedicht: Juliana de Lannoy • De onbestendigheid

Uit Ruimtedagen, de nieuwe bundel van Martijn den Ouden, “waarin twee entiteiten, Marna en de lezer, redekavelen over de wijze waarop de schepping moet worden voltrokken”. de zesde dag de poolvlakte is een rustige omgevinghet is windstilover enkele ogenblikkenverrijst hier een gotische kathedraal varens willen er niet groeienbraamstruiken willen er niet branden dit … [Lees meer...] overGedicht: Martijn den Ouden • de zesde dag

Uit Kore, de nieuwe bundel van Estelle Boelsma. het gaat helemaal mis met de sering zo schuin is hij gaan groeienterwijl ik doorwinter in mijn vocabulaire verstrikt in andere raakvlakkenrituelen uitvoeren met de strijkschaduwop een gegeven moment moet er iets opgeruimd worden — ga dan tien minuten op de grond liggen alles prikkelt de bewustwording van de ruimte om … [Lees meer...] overGedicht: Estelle Boelsma • het gaat helemaal mis met de sering

Uit Alles is hier nog, de nieuwe bundel van Marc Tritsmans. Schrödingers kat Naderend de plek waar zij ooitallen samen waren en dus hopenddat ze daar nog steeds zullen zijnstaat mijn vaders geblutste auto weer op de stoffige trillende zandwegzit hij in zijn tuinstoel heel langdurigen aandachtig in zijn koffie te roerenen in de achtergrond ook zoals steeds stil mijn … [Lees meer...] overGedicht: Marc Tritsmans • Schrödingers kat

De ooit zeer beroemde Hendrik Tollens vertaalde veel gedichten van de ooit zeer beroemde Matthias Claudius. De vrijheid der drukpers.Eene fabel. Men wil, dat voor verscheiden jaren,Misschien voor honderd, of nog meer,De dieren, toen verzot op eer,Zoo volgepropt van wijsheid warenAls nu de menschen ongeveer:Zij letterblokten evenzeer.De rammen waren meest scribenten,Meest … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik Tollens • De vrijheid der drukpers

Koorts Hoor! Zoo is nooit gezongen! Hoor!’t Behang bewoog,En ’t haar van ’t zwaarbewimperd oog.Wat vloogDe ruimten door? ’t Zal morgen zijnOf ’t niet bij nacht zoo hard met zweepenGeslagen had. –Zie door ’t gordijnDe geesten in hun koude schepen! De takken schaven aan de randenVan ’t venster. In de verte fluitHet altijd helder langs de landen.De dieren op de … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik de Vries • Koorts

Uit Joodse gedichten, de nieuwe bundel van Nachoem M. Wijnberg. Mozes of Mozes Mozes of Mozes,vraagt Mozes,want dat is eindelijk een vraag waar hij Mozes op wil antwoorden,en waar staat zijn Mozes:ver genoeg van hem af dat hij niet hoorthoe hij zegt: Mozes, Mozes,Mozes? Wat vreemd is aan de man Mozes,bijna alles, zijn naam, dat het was alsof hij de enige wasdie met een … [Lees meer...] overGedicht: Nachoem M. Wijnberg • Mozes of Mozes

Mijn schaapje Ik ken een aardig schaapje,'t Loopt ginder in de wei,Het huppelt en het springt maarHeel vergenoegd en blij. Het dartelt in de weideDe ganschen langen dagEn eet en drinkt met luste,Al wat het gaarne mag. Was ik maar eens zoo'n schaapje,Dan zat ik nu niet hier,Dan ging ik nooit naar school toeEn had maar steeds plezier. Wel jongen lief, wat zegt ge,En … [Lees meer...] overGedicht: W.F. Oostveen • Mijn schaapje

Uit Vissenschild. Een episch gedicht van Liesbeth Lagemaat. Het gedicht wordt uitgevoerd als gesproken opera op 19 november in Perdu in Amsterdam. De rouw van het nevelkind Dan sluipt het schirrezusje langs de plas, haar zweemkompaanooit gebotseld uit hersenkrampen van een allenig kinderwezen. Aan te roepen als een zilveren fluitje in de nacht.Waar weven draden zich … [Lees meer...] overGedicht: Liesbeth Lagemaat • De rouw van het nevelkind

Uit Overstekend wild, de nieuwe bundel van Herman Leenders. Hij hij smokkelt zich naar binnenniemand merkt hem opin de haard de kelder het washokniemand ziet hem in de tuindoorzichtig en meegaand als hij isvanzelfsprekend als de notelaarals houtworm in het gebinteroddelend met de kauwen en kraaienlonkend in de spiegelhij grijnst en spothet spook met de happy socksschreit … [Lees meer...] overGedicht: Herman Leenders • Hij

Grafschrift Hier onder leyt,Een jonghe Meyt,Die plach te zijn,Vrolijck van praet,Eerlijck van daet,Schoon van aenschijn. Met hare vreucht,heeft sy verheucht,Groot ende cleyn:Maer haer verdriet,Claechde sy niet,Dan God alleyn. De wech ter doot,Deur lyden groot,Is sy ghetreden:Met Lazaro bloot,In Abrahams schoot,Rust sy in vreden.Amen. Roemer Visscher (1547-1620)uit: … [Lees meer...] overGedicht: Roemer Visscher • Grafschrift

Ghy die hier vvandelt door de kerck,En treet van d'een op d'ander serck,Koomt hier, en staet een vveynich stil,En hoort eens vvat ick seggen vvil.        Hier onder leyt een schoone maeght,Maer sooje die eens heden saeght,Nu, seg-ick, als de bleecke dootHeeft af-geteert haer jeuchdigh root,Nu, seg-ick, als het duyster grafHaer luyster heeft ghegeten af,Nu, seg-ick, nu men … [Lees meer...] overGedicht: Jacob Cats • Grafschrift van alle schoone

Prijs niet zalig den man, welke in paleizen woont;wien een prachtige troon draagt; die den machtigenschepter zwaait over landen;wien millioenen hun hulde biên. Neen! paleizen, o mensch! schutten de lagen nietvan den dood. Tot den troon dringen de dolken door:hij stort neêr, die den schepterzwaait, millioenen verheugen zig! Ach! der koningen lot is niet bekorelijk;want … [Lees meer...] overGedicht: Anthony van der Woordt • Prijs niet zalig den man, welke in paleizen woont

Uit Precieuze mechanieken, de nieuwe bundel van Erwin Mortier. (En hier nog een voorproefje). Al die puinen op onze aarde. Tenochtitlan, Aleppo, Carthago, Nagasaki en de vergeten Incasteden,Nineve, de piramiden van Koesj en het Ur der Chaldeeën, waar onverlaten ooit hun vingersin leem hebben geduwd en het schrift ontdekten. Babel, waar de legoblokjes van al onze … [Lees meer...] overGedicht: Erwin Mortier • Al die puinen op onze aarde

Oktoberavond Een uitspansel van lood… Heel hoog, inktzwartetraag heendrijvende wolken; lager, bijde oneffen horizon, die van het Zuidenonmerkbaar glooiend naar het Noorden loopt,pikdonkre strepen op groenachtge grond,en — lager nog, de kimme rakend schier,een dunne, rode, helverlichte strook…Daaronder strekt, beeld van verlatenheiden armoe, zich een onafzienbre … [Lees meer...] overGedicht: Pol de Mont • Oktoberavond

Uit ma1/40x, de nieuwe bundel (uit de toekomst in toekomsttaal) van Peter Knipmeijer. jounes zeg da er ‘ne uur ispå die grensvlies between dag ó nachtó da juist da die meeste gebeurt: blauwis dadie tijd ó strange dadie lichtdie stroom o´er jounes steden. somewherei halfduister komt verborgen leven na buitenas ‘ne weduwe på ‘ne oud matras‘ne man die schrijft met … [Lees meer...] overGedicht: Peter Knipmeijer • ma1/40x

Uit Dichtbrieven van een overzeese vriend, de nieuwe bundel van Klaas Jager. Zeg het een keer recht in mijn gezichtwat jij nu eigenlijk echt nog van mij wilt,een slepende vete als souvenir van vredehet vooruitzicht op geen van beide wellicht? of ambieer je vooral een verzekerde plaatseen goede baan, drie keer daags een maaleen bed met een onnozel lichaam langszijeen … [Lees meer...] overGedicht: Klaas Jager • Zeg het een keer recht in mijn gezicht