De openingszin van deze week komt uit het boek Wormmaan van Mariken Heitman. Het boek won in 2022 de Libris Literatuur Prijs en was Heitmans tweede roman. De hoofdpersonage in het boek is Elke, die voor haar werk planten veredelt. Ten tijde van de eerste bladzijde van de roman is ze druk in de weer met het ontwikkelen van een pompoensoort die zo goed mogelijk aan de eisen en idealen van de mens zal moeten voldoen. De openingszin van het boek lijkt het verbouwen van landbouwgrond als een ‘soevereine’ daad te bestempelen en de twee zinnen die daarop volgen zullen deze uitspraak bevestigen: Hij komt over het kavelpad aanrijden en draait dan het veld op, klaar om het land overhoop te halen. De aarde zal het toelaten, ze is kil maar gewillig vandaag.
Wormmaan is niet alleen een interessant onderzoek naar het hokjesdenken dat de mens zichzelf heeft aangemeten, maar roept ook bredere ethische vragen op over onze omgang met de natuur. Door kunstmatige modificatie wordt zij afhankelijk van ons en de natuur ‘laat het toe’ om bewerkt te worden, maar heeft de mens wel het recht om deze machtspositie in te nemen?
Laat een reactie achter