Mozart moet je in september spelenin het voorgevoel van herfst en winter.Het is nog warm en zonnig in de tuin,nog vol van bloemen die insecten lokken,maar de nachten zijn allang gaan lengen.En het eerste blad begint te kleuren,al staat de kamperfoelie (tweede bloei)nog bedwelmend in de haag te geuren. Mozart moet je in september spelen(het klinkt naar lente, maar het is al … [Lees meer...] overTheo van Baaren • Mozart moet je in september spelen
Ida Gerhardt • Een Hollands onweer
Een Hollands onweer Ik sta te schuilen onder het wagenkot;het rommelt nog, maar is haast afgebuid. De boer verschijnt, kijkt of het al wat wordten zet de emmers voor het melken uit. ‘Volk op het erf, ik hèb het er niet op’lees ik uit het verzetten van zijn pet. Roepend alvast ‘we hebben het gehad’rep ik mij langs de plassen van het erf en wring mij zijdelings … [Lees meer...] overIda Gerhardt • Een Hollands onweer
Miek Smilde • Werken
Uit de cyclus ‘De vier edele waarheden en het achtvoudige pad’ uit De dingen, de nieuwe bundel van Miek Smilde. Werken* Sinds september bak ik taarten,kruimel hazelnoot en parmezaan,meng oregano en tijm tot smaakverwarring. Dat we dit vergeten waren. Dat we truien kunnen breien,steken laten vallen,dat we kunnen proeven en snoeien,een verwaarloosde tuin waren … [Lees meer...] overMiek Smilde • Werken
Henri Bruning • Mijn lager deel bleef onvernederd stréven
Mijn lager deel bleef onvernederd stréven,standvastig toegedaan wat onvolkomen is:het leefde slechts zijn scheppend wederstrevenaan tegenkrachten waaraan geen ontkomen is,zijn helder vechten, vormen, zijn vermetel wórdendat, ver van somberheid of duisternisom wat nooit werd of wordt,van mijn mens-zijn de schone luister,de drift, vormkracht en diepe orde is. Henri Bruning … [Lees meer...] overHenri Bruning • Mijn lager deel bleef onvernederd stréven
Herman van den Bergh • Het woord
Een woord Zingen is niet beschrijven wat het oogwaarneemt ginder en hier in roerloosheiddoor 't onverschillig raam van een gezicht. 't Is zeggen wat onder je blik gebóren wordt. Ziehier 't geheim van 't ritmevan de spontane erectie naar het lied: tot ieder ding in volle klaarte aanschouwd,tot hen die wij beminnen,tot vacht en lichaam waar de hand in … [Lees meer...] overHerman van den Bergh • Het woord
George Kettmann jr • Zomerdag
Zomerdag De singels liggen breed om parken heen,waar koelte weldaad is in diepe lanen,op ’t zomerwater drijven statig zwanenen ’t oud kasteel schuilt in omwingerd steen. De dag is rust. Maar op de asfalt-banenbraveert de race-car — schelrood fenomeen —de schelle zon, wordt mens en motor één,om zich van alle grenzen vrij te wanen. Rood ronkend monster, is ’t geen … [Lees meer...] overGeorge Kettmann jr • Zomerdag
Michel van der Plas • Te koop
Te koop Te koop: Herinneringen; kort gedragen;zeldzame; stuk voor stuk in goede staat;bijzonder ruime keuze; te bevragenalhier, bij voorkeur deze avond laat. Eigenaar ziet zich door omstandighedenverplicht collectie spoedig van de handte doen; spotprijs; boek ‘Grote Wereldsteden’gratis erbij; betaling à contant. Te koop gevraagd (eventueel te ruilen):onbewoond … [Lees meer...] overMichel van der Plas • Te koop
Leonard Nolens • Nonchalante logica
•• De bloemlezing Straks gaat het jenever sneeuwen, samengesteld door René Smeets,bevat zowel lofzangen op de jenever als waarschuwingen ertegen. Nonchalante logica Frans zegt dat ik ’s ochtends schrijf en ’s avonds drinkOmdat ik geen goed huwelijk hebVan Apollo en Dionysus.Hij heeft gelijk. Ik kan niet schrijven als ik drink.Ik kan niet drinken als ik schrijf.Overdag … [Lees meer...] overLeonard Nolens • Nonchalante logica
Albert Verwey • Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon
Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon.Alles wat schoon is, is me een vreugd altijd.Mijn hart is menslijk, maar of 'k lach of lijd,Mijn lachen en mijn leed zijn beide schoon. Ik heb de macht dat ik wat schoon is toonAan andren, door de taal die ik belijd,Zodat wie leest bedroefd wordt of verblijd,Maar zich bedroevend vreugd smaakt van mijn schoon. En zó zal ik, die … [Lees meer...] overAlbert Verwey • Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon
Hans Vlek • Vruchtbare bladgrond
Vruchtbare bladgrond Vespasianus, Romeins keizer, etervan bij voorkeur tijgervleesstaart mij scheef aan vanaf eengoudstuk, goed voor één slaaf. Hij is dood, d.w.z. dat ik elke keerals ik naar lucht hap, twintig-duizend atomen binnenkrijg dieooit in zijn longen vertoefden. Op as en humus, langs heuvelswaar Clovis uitreed voor een bendeFranken en de dag verloorgroeien … [Lees meer...] overHans Vlek • Vruchtbare bladgrond
Hans Vlek • Profetie
Profetie Volgens de statistiekenis ons 70 jaar gegevenom te sterven en te leven. Prijs de Heer! Ook vandaagzijn z'n beste mensen in de weervoor een jaar of wat meer. Dus leven, leven, leven maar.Zingend liefst, vol vreugde.De zinnen overlopend van genot. Men kan genoegen nemen met een krot.wat rijst en verse groente.God erkent maar een gebod: liefde voor alle … [Lees meer...] overHans Vlek • Profetie
Hans Vlek • Duurzaam materiaal
Duurzaam materiaal Ik zou me wel willen ontworstelenaan het stof, de geur van de kattebaken de invloed van het hondeweerop mijn humeur, het gezeur van het kindom haar flesje. Ik zou wel iets willen schrijvendat na decennia nog eetbaar is, zoalshet blik spinazie in de tent van Scott, ietsdat niet direct verrot, woorden,als dood, god, adem, liefde — Maar de dood ken ik … [Lees meer...] overHans Vlek • Duurzaam materiaal
Annie M.G. Schmidt • De polder en het riet
De polder en het riet De polder zegt: Ik lig hier op mijn rugen tuur de ganse lieve dag naar boven;misschien is het verbeelding maar ik vinddat ik aldus de wolken beter zien kan …Of is het tóch verbeelding … zegt de polder. En ondertussen schopt het water tegen het rietmet blote voetjes, aldoor met blote voetjestegen ’t riet dat niets terug doet en dat droomten dat maar … [Lees meer...] overAnnie M.G. Schmidt • De polder en het riet
Jan van Nijlen • Langs de vaart
Langs de vaart Verwelkend esschenloof danst langs de huid,glimmend van zweet, van ’t uitgemergeld paard,dat aan het strakke touw de oude schuitzachtjes doet glijden op de groene vaart. Rondom is gansch de wereld als een gaardvol wondre boomen t’ allen kant, waaruiteen vreemde geur stijgt en een zoet geluidvan blijde vogels die men niet ontwaart. De zonne zinkt — o, … [Lees meer...] overJan van Nijlen • Langs de vaart
Marie Metz-Koning • Droomerij
Droomerij We lagen lui in ’t lange gras te droomen. —Rondom ons ’t blond genik, het traag gebaarVan staag gegroet, der donze halmen-schaar;En boven wind-gezing in najaarsboomen, Zwaar-loom van loof, nog even-rossig maar. —We zagen blonde wolle-wolkjes roomenOp ’t bleeke blauw, heel langzaam verder komen,Dan dalen achter donker denne-haar. Een enkle vogel floot heel … [Lees meer...] overMarie Metz-Koning • Droomerij
Jacobus Bos • Ver verwijderd van dichtbij
Uit Wie de geest krijgt, de nieuwe bundel van Jacobus Bos, over een zoon en een vader. Ver verwijderd van dichtbij In het oog van de orkaan drinken zij thee.De vader en zijn zoon die geen thee lustmaar zijn vader niet wil kwetsen. Zittend in het hart van de stilte.Samen met een lama die onverwachtopdook en hen niet meer heeft verlaten.Hun schaduw ver voorbij de … [Lees meer...] overJacobus Bos • Ver verwijderd van dichtbij
Willem Kloos • Ik denk altoos aan u
Ik denk altoos aan u, als aan die droomen, Waarin, een ganschen, langen zaalgen nacht, Een nooit gezien gelaat ons tegenlacht,Zóó onuitspreek’lijk lief, dat bij het doomen Des bleeken uchtends, nog de tranen stroomen Uit halfgelokene oogen, tot we ons zacht En zwijgend heffen met de stille klacht,Dat schoone droomen niet weerommekomen… Want álles ligt in … [Lees meer...] overWillem Kloos • Ik denk altoos aan u
Willem Kloos • Zooals daar ginds, aan stille blauwe lucht
Zooals daar ginds, aan stille blauwe lucht, Zilveren-zacht, de half-ontloken maanBloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, Wier bleeke bladen aan de kim vergaan, Zóó zag ik eens, in wonder-zoet genucht, Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, -Dán, met een zachten glimlach en een zucht, Voor mijn verwonderde oogen ondergaan. Ik heb u lief, als droomen in … [Lees meer...] overWillem Kloos • Zooals daar ginds, aan stille blauwe lucht
Willem Kloos • Avond
Avond Nauw zichtbaar wiegen op een lichten zucht De witte bloesems in de scheemring — ziet,Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,Een enkele, al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht Als perlemoer, waar ied’re tint vervlietIn teêrheid … Rust — o, wondervreemd genucht!Want alles is bij dag zóó innig niet. Alle geluid, dat nog van … [Lees meer...] overWillem Kloos • Avond
Jacobus Bellamy • Het triumflied
Het triumflied ‘Triumf! ik ben onkwetsbaar!Ik zag wel honderd schoonen,En geen van al die schoonenKon mij het hart verwinnen!Ik zag haar stout in de oogen,En spotte met haar lonken.’t Is al vergeefsch, ô schoonen!Triumf! ik ben onkwetsbaar!’ Dus zong ik, en een meisjeSprong onverwacht ten voorschijn,Zij lagchte en sprak: gij stoute!Wat durft ge u toch vermeten? —ô … [Lees meer...] overJacobus Bellamy • Het triumflied
Slechte gedichten
•• Vandaag is het Bad Poetry Day — ook bij Coster. De Schot William McGonagall (1825-1902) is de meest gecultiveerde slechtste dichter ter wereld. Ook een cultstatus heeft Vogon Poetry, volgens de Hitchhiker’s Guide to the Galaxy de op twee na slechtste poëzie ter wereld. Bij ons wordt vaak de draak gestoken met Candlelight-gedichten, maar we hebben geen ‘Slechtste dichter des … [Lees meer...] overSlechte gedichten
Hugo Claus • Ik schrijf je neer
Ik schrijf je neer Mijn vrouw, mijn heidens altaar,Dat ik met vingers van licht bespeel en streel,Mijn jonge bos dat ik doorwinter,Mijn zenuwziek, onkuis en teder teken,Ik schrijf je adem en je lichaam neerOp gelijnd muziekpapier. En tegen je oor beloof ik je splinternieuwe horoscopenEn maak je weer voor wereldreizen klaarEn voor een oponthoud in een of ander … [Lees meer...] overHugo Claus • Ik schrijf je neer
Ilja Leonard Pfeijffer • klinkt lolola
klinkt lolola hij wandelt ijs die lola liktverklimt zich aan haar hoge tonghaar hinkgedachtenzevensprongdie al zijn zinnen onderschikt zij rijst hij lijmt zij lengt hij valthij blut zich aan haar raadsel zijvriest dicht en siert hem wankel hijverbijt haar noemt haar mooi en valt maar tenminste likt hij loladie schuimt champagne voor de ogenen napels stil loopt tot het … [Lees meer...] overIlja Leonard Pfeijffer • klinkt lolola
Max Dendermonde • Boerenzondag
Boerenzondag Hier ligt de zondag in de bijbel open:de tafel met het boek, de vrouw die leest,de boer – die onverhoedse regens vreest –bij ’t raam, in blauwe kiel met witte knopen. De vrouw bij God, de man steeds bij het werk,elkander vreemd en toch elkaar genegen,zoals door ’t raam de vrome, kleine wegen:elk komt van ver en eindigt bij de kerk. En later, vóór de lamp … [Lees meer...] overMax Dendermonde • Boerenzondag
Max Dendermonde • Angst
Angst Weer speurt, zich spiegelend, mijn kleine blonde— hoog op de tenen, naakt van hals tot hiel —of ergens reeds de eerste rimpel viel,maar alles is — zij knikt — nog strak en ronde. Dat mij eens niet die droefheid overviel …,dit speuren maakt mij triestig vóór de zonde.Zij weet het niet, maar plant mij kleine wonden,angst-anemonen, zeediep in de ziel. Angst (niet om … [Lees meer...] overMax Dendermonde • Angst
