Als taalde taal van lichaam zouzijn van borst, arm, beenzou er iemand poëzie de hand schudden?Met jambe en gebras, schoor-voetend onderhandelenis het omdat we niet zonderontkenning kunnen beamenis het somsomdat we voorzichtig afspreken over gewone liefde, dooden meer ongenadigedingen die ons opbergenin kalend stof? Gerry van der Linden (1952)uit: Uitweg … [Lees meer...] overGedicht: Gerry van der Linden • Als taal

Het dialect was een taal zonder grootspraaken barstensvol geheimenissen:het was meer gemaakt om te zwijgendan mee te delen, het had meer woordendan zinnen en men sprak lieverin klanken dan lettergrepen;het was een tongentaalvoorbij de rede. Met name ‘heu’ kwam erop aan,daarmee kon men slagen of zakken;‘heu’ was voor een man een ander dingdan voor een vrouw; een maagd en een … [Lees meer...] overGedicht: Koos Geerds • Het dialect was een taal zonder grootspraak

Week van het Nederlands. Rid- en runders César Gezelle zingt:“’k Zie schapen, witgewold,’k Zie rid- en runders draven …” Wij gaan voort: ’k Zie schapen, witgewold,’k Zie rid- en runders draven,’k Zie vo- en vlegels zichAan wa- en bitter laven.Al is de stad ook vol van stu- en decadente'Die speel- en alcoholVerkiezen boven lente,U, boe- en kippen-ren,U, lust- en … [Lees meer...] overGedicht: Charivarius • Rid- en runders

Week van het Nederlands. Rode aarde Ik zit aan mijn bureauen sla in het donkerhet arme alfabet aan. Recht in mijn blinde vlekken meppend,slechtziend door de schermenschijnen de nevels die op komen wolkenuit de kookpot die mijn bloed rondpompt,zal ik, galopperend op hypertypsnelheid,een witte steekvlam produceren. Om mij heenslaan gillende metaforen zichpsychotisch … [Lees meer...] overGedicht: Annemarie Estor • Rode aarde

Week van het Nederlands. Levensgevaarlijk gedicht Er zijn woorden die sissen als slangen.Vleesetende woorden met een muil vol tanden.Woorden die gevaarlijk slapen onder hete stenenOf die webben weven om hun prooi te vangen. Sommige zijn doorzichtig als glazen kwallenen spuiten giftige inkt uit je mond.Andere zijn geslepen tot vlijmscherpe messenof druipen als etter uit … [Lees meer...] overGedicht: Paul Snoek • Levensgevaarlijk gedicht

Week van het Nederlands. De taal Neerland! was uw arm van staal,'t Hart was zacht en mild en goedig;Zo ook huwt zich, vroom en moedig,Kracht en teerheid in uw Taal!Kan ze in wilde stromen bruisen,Plettrend, waar ze weerstand vindt -Strelend ook als lentewindKan ze fluisteren, kan ze suizen,Wáár zij, in 't bekorend lied,Deugd en Schoonheid hulde biedt. Neerland! leen uw … [Lees meer...] overGedicht: J.P. Heije • De taal

Week van het Nederlands. Mijne moedertaal Mijne moedertaal, mijne moedertaal,Wie of haar ook kleineere,Min ik als mijn vaderland,Sta ik voor met hand en tand!O mijn Neerlandsch, ja mijn Neerlandsch,Dat houd ik steeds in eere! Mijne moedertaal, mijne moedertaal,Wat andre komt daarnevens!Zwaardgekletter, klokkenklank,Snarenspel en minnezang,O mijn Neerlandsch, ja mijn … [Lees meer...] overGedicht: Frans de Cort • Mijne moedertaal

Haydngedichten (II)Strijkkwartet opus 3, nr. 5, deel II De stilte, die er schuiltin de okseltjes waar berkeblad zich met de twijgmee kon verbonden weten, zou ik rond je ogen willen zien,nu de juiste zon als een rosse kat de kamer doorglijdt, en mijn binnenste verrast maar tederde vormen aanneemt van dit lied.Luister, en ik weet dat elke toon –als een blaadje aan een boom, … [Lees meer...] overGedicht: Pé Hawinkels • Haydngedicht

De regen en de regen Op een huisje in Nederlandregende het haast constant. Ook op zijn beide populieren.Die wuifden daar dan in als wieren. Op zondag, twintig over negen,viel er een regen op de regen, en de twee regens weefden daargriezelig van in elkaar. Zo werd de hele grijze buieen weke, dichtgebreide trui, die neerzeeg in vermoeide vouwen.De bomen staken … [Lees meer...] overGedicht: Leo Vroman • De regen en de regen

Uit Nergens anders, de nieuwe bundel van Hans Tentije. De hazenVoor Irene Grijzenhout Stel je de hazen voor die elkaar nazitten op de randvan een uit een Etruskische tombeopgedolven bronzen schaal, in deze gesloten cirkelgang, een volkomenbewegingloos perpetuum en wie achtervolgt wie en wie vlucht er voor wie, stilgezetblijft de snelheid een illusievan begin noch … [Lees meer...] overGedicht: Hans Tentije • De hazen

Wat is er meer? mijn lief mijn lief wat is er meerje weet nooit meer dan je gelooftnu lig ik naast je en ik leerik zag zoveel over het hoofd je leven kent het oude zeerwaarvoor het lichaam bloeden moetmijn lief mijn lief wat is er meerde schade is door hoop vergoed ik weet de liefde is het meestben je er niet ik zie je weerik ben bij jou nu je dit leestmijn lief mijn … [Lees meer...] overGedicht: Arie Visser • Wat is er meer?

Uit Nachtlus, de debuutbundel van recensent Jeroen Messely. Habijt Er speelt een ononderbroken hond op je erfopdat je behoudt wat je hebt omheind. Hij blaft elk uur honderd keer opdat de ander,die wil, die klept, die geilt, gemuilkorfd blijft. Zijn tanden zijn de kantelen van je mond.Zijn keelgeluid het lid van je moordkuil. Je beseft, het zelf is een … [Lees meer...] overGedicht: Jeroen Messely • Habijt

Liedeken Terwijl u oogh noch somtijdts Vrienlijck stondt,En ick een kus mocht krygen van u mondt,Was niemand so geluckigh hier in ’t landt,Als ick mijn selven vandt. Dat is voorbij, en nu voel ick mijn hertAllenckxkens in een ander net verwert,Dat sacht als sijd’, my aen een Zieltje bindt,’t Geen sijns ghelijck naeuw vindt. Doch of ’t gheviel dat d’uyt-gebluste … [Lees meer...] overGedicht: Johan van Heemskerck • Liedeken

Verlaten Nu, dat mijn blonde ster is heengegaan,Zien mij de straten zoo verlaten aan.Nu zij daar niet meer gaat, de liefste mijn,Schijnt het mij toe, dat daar geen menschen zijn.En droomend dwaal ik door die schimmen heen,En zoek altoos naar haar, naar haar alleen,Waar ik toch weet, dat ik haar nooit meer vind,Mijn stralend schoone, blonde sterrenkind. P.A.M. Boele van … [Lees meer...] overGedicht: P.A.M. Boele van Hensbroek • Verlaten

Recentvertaaldegedichtenweek (5): Sonnet 130 van William Shakespeare, in een nieuwe vertaling (titel: Shakespeares Sonnetten, met de originele teksten en uitgebreide toelichtingen) door Bas Belleman. De originele versie plus eerdere (eigentijdse en klassieke) vertalingen van alle 154 sonnetten leest u op de website van Frank Lekens. 130 Mijn Liefje heeft geen ogen als de … [Lees meer...] overGedicht: William Shakespeare • Sonnet 130

Recentvertaaldegedichtenweek (4): ‘Deze wereld is geen conclusie’ uit Archeophonica van de Amerikaanse dichter Peter Gizzi. Vertaling: Jan H. Mysjkin. Deze wereld is geen conclusie Wanneer ik uit je raam kijk zie ik een ander raamik zie een bruiloft in mijn brein, een naald en een groefeen stem die golft Wanneer ik uit je raam kijk zie ik een ander raamdie bomen zijn … [Lees meer...] overGedicht: Peter Gizzi • Deze wereld is geen conclusie

Recentvertaaldegedichtenweek (3): ‘Kamerplanten’ en ‘Het omkruid in onze borst’ uit Je zult me vinden in elk woord dat ik schrijf van de Nederlands-Tunesische dichter Lamia Makaddam, die in het Arabisch schrijft. Vertaling: Abdelkader Benali. Kamerplanten Ik koop geen kamerplanten meer.Ze gaan altijd dood en daar erger ik me aan.Ik verzorg ze zoals ik een kind zou … [Lees meer...] overGedicht: Lamia Makaddam • Kamerplanten & Het onkruid in onze borst

Recentvertaaldegedichtenweek (2): ‘GEIL’ en ‘ONGELOVIGE’ uit Gedichten 2 van de Palestijns-Deense dichter Yahya Hassan, die eerder dit jaar is overleden (na een kort en turbulent leven). Vertaling: Lammie Post-Oostenbrink. GEIL IK WAS OPDRINGERIG EN KREEG HAAR ONWILEN DRONG MIJ OP VANUIT MIJN HEUPIK NAM HAAR ZONDER GEWELDZE GING OP DE BEDRAND ZITTENUITGEKLEED EN … [Lees meer...] overGedicht: Yahya Hassan • GEIL & ONGELOVIGE

Recentvertaaldegedichtenweek (1): ‘Herfstproeve’ uit ik kom van de zee van de Taiwanese dichter Yang Mu, die eerder dit jaar is overleden. De gedichten in de bundel zijn gekozen en vertaald door Silvia Marijnissen. Herfstproeve Ik hoor buiten voor het raam ongedurig een tuinschaar klikken,scherp, de geluiden slaan met plezier in de wind.Ochtendlicht sprenkelt hoog en laag … [Lees meer...] overGedicht: Yang Mu • Herfstproeve

De Kikvorsch, die zoo groot wil worden als een Os Een kikvorsch zag een os, dien zijschoon van gestalte en omvang achtte.Zijzelve, in haar geheel zoo groot niet als een ei,blaast zich in afgunst op en rekt zich, om te trachten,zoo kolossaal te worden als dat beest.Zij sprak: ‘Zus, let eens op mijn leest.Is het zóó al genoeg? Zeg op, ben ik er haast?’Nog lang niet.’ ‘Maar dan … [Lees meer...] overGedicht: Jan Prins • De Kikvorsch, die zoo groot wil worden als een Os

Twee hanen Twee hanen hadden vrede. Een kip voegt zich erbij,en brengt de poppen aan het dansen.Liefde, reeds Troje storttet ge in 't verderf, en gijwaart de inzet daar van de oorlogskansen,toen zich de Xanthos kleurde met zelfs godenbloed.Lang hielden de twee hanen in 't gevecht zich goed.In heel de buurt ging het gesprek over die heeren.Al wat een kam droeg, kwam als … [Lees meer...] overGedicht: Jan Prins • Twee hanen

Uit Voor permanente bewoning, de debuutbundel van Anna de Bruyckere. Zelfkennis Als je een ander dan jouw eigen deel van de wereldkon zijn, wat was je dan? Als je een dier wasen gewelf of grond, een ander mens – en dan het verband met wie je bent. Zou ik regen zijn? En van alles willenwassen, bewateren, gaten daveren in watplaats moet maken, aaien wie het nodig … [Lees meer...] overGedicht: Anna de Bruyckere • Zelfkennis

Vandaag het laatste gedicht uit de cyclus ‘De traagheid waarin ik verblijf’, tevens het laatste gedicht uit En de bomen, de nieuwe bundel van Patrick Conrad. De traagheid waarin ik verblijf (10) Al werd ik vaak gestenigd, met stenen heb ik nooit gegooiden minder nog heb ik beelden verwoest of steden vernield.Mijn wapens waren mijn woorden die ik voor waarheid hielden aan … [Lees meer...] overGedicht: Patrick Conrad • De traagheid waarin ik verblijf

Arthur Lava, een van de voormannen van de Maximalen, is overleden. Toekomstmuziek Geef mij de ballade uit de Hadesof een opgewekte blues, ik swing op elkehiphopversie van Vivaldi, mijn smaak kent geen limiet, dus leve het licht ontvlambaargeuzenlied, de wals voor weduwen en wezen,de bloedeloze stierenvechtersrapsodie. En vanzelfsprekend zweer ik bij de alchemievan … [Lees meer...] overGedicht: Arthur Lava • Toekomstmuziek